Roger Dillen is met pensioen na een loopbaan in de industrie en de financiële sector. Een onverwachte bedrijfssluiting deed hem worstelen met de vraag waarom de belangen van een organisatie vaak lijnrecht tegenover die van haar leden staan. Dit is de vierde bijdrage in onze reeks van 24 zomerinzichten.
U kunt zich abonneren of uitschrijven op de nieuwsbrief door hierboven te klikken op de tab ‘registreren’ of ‘registratie wijzigen’.
Het kantelpunt in de loopbaan van Roger Dillen kwam er in 1975, toen hij als personeelsmanager bij een Engelse multinational de opdracht kreeg de fabriek in België te sluiten. “Samengevat kon ik het een verhaal van triple mismanagement noemen: mismanagement van het internationale management bij de beslissing tot sluiting van de rendabele productie-unit; mismanagement van de vakbonden, die vanuit hun organisatiebelangen opteerden voor een bedrijfsbezetting van bijna een jaar; en mismanagement van de politici, die uit stemmenbejag foute informatie en valse hoop bleven geven.”
“Na dat alles bleef ik met de vraag zitten: hoe komt het dat de belangen van een organisatie, een bedrijf, een vakbond, een beroepsvereniging of een politieke partij uiteindelijk altijd primeren op die van haar leden, medewerkers en deelnemers, waardoor het individu, van arbeider tot directielid, het slachtoffer wordt?
“Aan de basis van dat soort verenigingen liggen altijd individuele belangen, waarvoor de deelnemers-oprichters zich verenigen, en die ze via hun samenwerking hopen te realiseren. Maar dan voltrekt zich een merkwaardige vervreemding, die ik ook terugvond in het werk van John Kenneth Galbraith. Hij stelde dat die door individuen opgerichte ‘technostructuren’ een eigen leven gaan leiden, waarop geen enkel individueel lid nog greep heeft. Het eigenbelang van de organisatie wordt dan vaak enkel het voortbestaan van zichzelf. Het wordt gepromoveerd tot zogenaamd algemeen belang. Wie zich daar niet ondergeschikt aan maakt, kan zijn lidmaatschap maar beter vergeten. De meeste technostructuren – lees: verenigingen, vakbonden en politieke partijen – zijn blijkbaar niet meer in staat zichzelf om te vormen of op te heffen, zelfs als ze helemaal niet meer beantwoorden aan de doelstellingen van haar leden.”
“De belangen van een organisatie staan vaak diametraal tegenover die van haar leden. Met die ervaring in het achterhoofd heb ik beslist nooit nog een bedrijfssluiting uit te voeren. En er altijd voor te zorgen tijdig zelf op te stappen en zelfstandig te worden, de enige beslissing die voor mij als ‘individueel lid’ overbleef.”
Bron: 100 in Zicht, 100 buitengewone inzichten van gewone mensen. Dit inspiratieboek kwam tot stand als een experiment. Honderd LinkedIn-relaties beslisten samen een boek te maken waarin ze een belangrijk inzicht uit hun leven delen. De opbrengst van het project gaat naar de vzw Moeders voor moeders.
www.100inzicht.be
In juli en augustus schakelt BizzByMail over op het ritme van de zomer: u krijgt de nieuwsbrief op maandag, woensdag en vrijdag in plaats van elke weekdag.
