DE BEDRIJVENDOKTER

“Een doctrinair. Een dictator. Een sluwe intrigant. Ik zou de menigte nooit kunnen opjutten zoals hij dat kan.”

Alain Zenner (50j.), curator van het failliete Forges de Clabecq heeft geen goed woord over voor Roberto D’Orazio (zie Trends, 23 januari 1997, blz. 98), de FGTB-hoofddélégué van de staalfabriek.

Sinds Zenner werd aangeduid als voorzitter van het college van curatoren ligt hij nagenoeg permanent in de clinch met D’Orazio. “Zenner misprijst de wereld van de arbeid,” stelt de vakbondsman. “Ik heb de indruk dat D’Orazio liever de Mars voor Werk, nu zondag 2 februari, wil zien slagen dan dat hij bekommerd is om de redding van de Forges,” bijt Zenner terug.

Zenner heeft nochtans al heel wat bedrijfssluitingen en -reconversies begeleid. Meer nog : hij is erin gespecialiseerd. Zenner is een strop : hij is op 20 februari 1946 geboren in Gent. Aan de Gentse universiteit studeert hij eerst filosofie ; in het memorabele jaar 1968 promoveert hij er tot doctor in de rechten. Maar dat is de jonge Zenner nog niet genoeg. Hij trekt naar de universiteiten van Princeton en Chicago en komt terug als Master of Comparative Law ; studies die hij tien jaar later, in 1979, nog eens overdoet. In Parijs. De studax is dan al gehuwd en heeft één kind. Zijn ega luistert naar de naam Marie-Louise Henrion, dochter van minister van staat Robert Henrion. Zenner trekt de politieke kleur van zijn schoonvader en brengt het in 1988 tot PRL-gemeenteraadslid in Ukkel, lid van de Brusselse Hoofdstedelijke Raad (1991) en volksvertegenwoordiger voor het Waalse gewest (1995). Sindsdien is hij de étoile montante binnen de Brussels-Waalse liberalen. Professioneel ontpopt Zenner, als advocaat verbonden aan de Brusselse balie, zich tot faillissementenspecialist. Gewapend met een managementdiploma van Solvay wordt hij, als advocaat of curator, actief bij de acquisitie en herstructurering van onder meer Acec en FN-Herstal. Hij lijkt dé man die het faillissement van de Forges kan afhandelen. Alleen : de vakbonden delen die mening niet. “Voor ons bent u een marsmannetje. Wij leven op andere planeten,” krijgt Zenner te horen wanneer hij op de Forges arriveert. “Ik werd nog nooit geconfronteerd met zo’n irrealistische houding. Er heerst een klimaat van intimidatie op de werf,” repliceert Zenner. Toch probeert hij de vakbonden van de Forges alsnog aan zijn kant te krijgen. Zenner, niet gespeend van enige intelligentie, verhoogt almaar de druk op de Waalse politieke PS-PSC-overheid, iets wat D’Orazio ook maar al te graag doet. Bovendien laten beiden zich strikt leiden door boeken uit de vorige eeuw. D’Orazio, die zich kleedt als een overjaarse rocker, zweert bij Het Communistisch Manifest (1848) en Het Kapitaal (1867) van Karl Marx. Alain Zenner, look bon chic bon genre, grijpt telkens weer terug naar de faillissementswet van 18 april 1851. Forges de Clabecq werd dat jaar zeventig jaar oud en er gingen twintig bedrijven failliet.

ALAIN ZENNER (CURATOR FORGES DE CLABECQ) Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Er heerst een sfeer van intimidatie op de Forges de Clabecq.