De academicus achter N-VA

De socialezekerheidsspecialist Danny Pieters is een van de studaxen die de N-VA naar het pluche van de Senaat stuurt. Pieters is geen neofiet in het parlement. Tien jaar geleden was hij al eens kamerlid voor de Volksunie.

Als lid van de ‘Bende van Vier’ weigerde hij de Lambermontakkoorden goed

te keuren, waarna de VU uiteenviel.

Het was een van de opvallende beelden van de voorbije verkiezingscampagne. Danny Pieters, socialezekerheidsspecialist van N-VA, wordt in een VRT-debat met sp.a-kopstuk Frank Vandenbroucke van het kastje naar de muur gespeeld. Vandenbroucke legde Pieters om de haverklap de vraag voor wat hij met de Brusselaars zou aanvangen indien de sociale zekerheid werd gesplitst. De regionalisering van de sociale zekerheid is een van de meest omstreden onderdelen van het N-VA-partijprogramma. “Indien men mij de gelegenheid had geboden om mijn redenering op te bouwen, dan was het debat volledig anders verlopen”, kijkt Pieters er nu op terug. “Maar zulke debatten zijn vooral een opportuniteit voor politici om zich te profileren en dan is er weinig plaats voor nuance. Ik ben een academicus. Als ik iets te zeggen heb, dan doe ik dat door alle argumenten op tafel te gooien. Ik zal dat altijd blijven doen, ook tijdens een verkiezingscampagne.” Pieters wijst erop dat hij al jarenlang door studiewerk aantoont dat de bevoegdheden in de sociale zekerheid aan de gemeen- schappen kunnen worden toegekend zonder dat daarvoor in Brussel een subnationaliteit moet worden ingevoerd.

Pieters is een academicus pur sang. Zijn hele carrière staat in het teken van onderzoek over de sociale zekerheid. In 1985 werd hij doctor in de rechten op een proefschrift ‘Sociale grondrechten op prestaties in de grondwetten van de lidstaten van de Europese Gemeenschap’. Pieters is sinds 1988 verbonden aan de faculteit rechtsgeleerdheid van de KULeuven. Hij bouwde ook een internationale reputatie op. Sinds 1994 is hij secretaris-generaal van het European Institute of Social Security, Van 1996 tot 1999 was Pieters lid van de Toezichtsraad van het Max-Planck-Institut für Ausländisches und Internationales Sozialrecht in München.

Recentelijk publiceerde Pieters een Vives-studie over de relatie tussen Europa en de defederalisering van de sociale zekerheid. Het zou echter fout zijn te denken dat Pieters zich enkel met de splitsing bezighoudt. “Het debat over de werking van de sociale zekerheid is totaal vertroebeld door de discussie of een regionalisering van de sociale zekerheid wel realistisch is”, stelt Pieters vast. In een in 2009 verschenen boek ( Onze sociale zekerheid anders en beter) dat amper aandacht kreeg, lanceert hij voorstellen voor een betere werking van de sociale zekerheid. Daarin rept Pieters met geen woord over de splitsing. Veel van het denkwerk van Pieters komt in het sociaaleconomische N-VA-partij-programma voor. Als de N-VA in een regering stapt, is Pieters een van de kandidaat-ministers, of toch op zijn minst kandidaat-kabinetschef. Zeker op een sociaaleconomisch departement.

Een talenknobbel

Pieters bekleedt op Vlaams niveau namens N-VA al een belangrijke rol als voorzitter van de raad van bestuur van de VDAB. Nu hij met meer dan 40.000 voorkeurstemmen verkozen is tot senator, moet Pieters wel ontslag nemen uit die raad van bestuur. Pieters is als parlementair niet aan zijn proefstuk. Tussen 1999 en 2003 was hij federaal volksvertegenwoordiger voor de Volksunie. Pieters antwoordt gepikeerd als we hem vragen of hij uit een Vlaams-nationaal milieu stamt: “Ik vind dat zoiets er niet toe doet. Kijk, ik ben als Vlaming in het Brusselse Laken opgegroeid. Er moet al heel wat mislopen om dan niet Vlaamsgezind te worden.”

Toen Pieters VU-kamerlid was, maakte de partij een woelige periode door. De paars-groene regering-Verhofstadt I was in 2000-2001 op zoek naar een tweederdemeerderheid om de Lambermontakkoorden goed te keuren, die onder andere het Franstalige onderwijs her-financierden. VU-voorzitter Fons Borginon wou die stemmen helpen leveren. De kamerleden Danny Pieters, Geert Bourgeois, Frieda Brepoels en Karel Van Hoorebeke waren echter tegen. Zij vormden de zogenaamde ‘Bende van Vier’ die weigerde het akkoord in de Kamer goed te keuren. Het conflict deed de Volksunie imploderen. Tijdens een van de tv-debatten over de Lambertmontakkoorden maakte het land kennis met de polyglot Danny Pieters. Op de RTBF verdedigde hij in perfect Frans zijn standpunt. Pieters staat bekend als een echte talenknobbel. Hij spreekt Engels, Frans, Duits, Italiaans en Deens en heeft noties van Spaans, Portugees, Catalaans en Zweeds.

Door Alain Mouton

Als de N-VA in een regering stapt, is Pieters een van de kandidaat-ministers, of toch op zijn minst kandidaat-kabinetschef.