Creatief met peren

De krant is tijdens de vakantie een ander medium. De koppen zijn wat minder scherp en er zit zowaar structuur in. Neem nu de krant van afgelopen weekend. Op één bladzijde gaat het over ‘deglobalisering’ (een nieuw woord), ‘laadpaalcoördinator’ (een nieuwe job), ‘Internet maakt pooier overbodig’ (elke innovatiegolf maakt slachtoffers), en finaal, ‘Oplossing in zicht voor Argentinië’. Vooral de cynische ondertoon van het artikel over deglobalisering is treffend, alsof de auteur dit fenomeen ziet als een probleem, terwijl het een ongelofelijke kans is.

Ik som de voordelen op met het voorbeeld van de peren. Het probleem: de Russen willen onze peren niet meer. Is dat een probleem? Niet voor een optimist. Hij gaat ervan uit dat er andere perensmullers in de wereld zijn. Neem Singapore, het land voert netto dubbel zoveel voedsel in als dat het zelf verbouwt. Tot nu, want wat is er gebeurd? Panasonic, het bedrijf dat we kennen van de batterijen en de productievestiging in België, heeft zich gediversifieerd in de productie van labogroenten. En nogal ingrijpend. Panasonic respecteerde alle basiselementen van een duurzame waardeketen, het herleidde waterverbruik tot een fractie van onze waterteelt, de netto-energie-input werd sterk gereduceerd en de keten werd gesloten. Het bedrijf neemt restvoedsel terug en verwerkt het in nutriënten, krachtvoer en basisgrondstof voor 3D-voedselprinten. Een door de overheid gefinancierde studie toont aan dat niet enkel de productkosten lager zijn, ook de netto-energieopbrengst bij consumptie en vooral de kleine ecologische voetafdruk kunnen in de geschiedenisboeken. Dit allemaal terzijde, en enkel als inleiding tot wat we het beste met onze peren aanvangen.

Wat is de netto-energieopbrengst van de Belgische peren als we de totale kosten in beschouwing nemen? Wat is de impact van de perenproductie op de lokale tewerkstelling en welvaart? Ik zocht me suf naar betrouwbare data, maar vond er geen. Bon, ik doe er niet moeilijk over, want elke analyse geeft duidelijk aan dat er met de peren fantastische nieuwe dingen mogelijk zijn. Vooreerst zijn er de energiebestanddelen. Ongeveer 90 procent van de peer is water, dat willen we niet transporteren. We moeten nadenken over een manier om er supernutriënten uit te winnen, en over een methode om die te verwerken in likeur bijvoorbeeld. Naar het schijnt wordt het hier een tweetal graden warmer, waardoor wijnbouw interessant wordt. Daar zit alvast een nieuwe opportuniteit. Draai dat door de marketingmolen en we hebben onze eigen pinot gecreëerd.

Van mijn vriend Gunter Pauli heb ik veel leuke dingen geleerd, net als van Michel Bauwens en Epi Ludvik Nekaj. Duurzaamheid, p2p en crowdsourcing reiken ook elementen aan om de perentragedie door te spoelen. Denk maar aan de ketenbenadering in een ecosysteem. En waren er geen plannen om van Limburg het droneparadijs te maken? Met onbemande vliegtuigjes de perengroei in het oog houden en de opbrengst just in time naar de veiling brengen? Nee, Epi Ludvik Nekaj en Michel Bauwens zien de veiling niet zitten. De peerproducten gaan we digitaal verhandelen, rechtstreeks via het web of als extracten in combinatie met nieuwe technologieoplossingen. 3D-printers zijn een optie, maar ik geloof nog veel meer in nano-extracten, rechtstreeks toegediend in de bloedbaan of via smaakstrips. Het zou wat zijn, je wrijft over een object en je wordt een peersmaak gewaar.

Als ik maar even nadenk over de peertragedie, is mijn creativiteit niet meer te stoppen. Ik geef toe, mocht ik mijn handen niet vol hebben met 3D-printen, zou ik mij in de peren storten. Al denk ik dat de wereld zich snel zal organiseren en er nog veel nieuwe opportuniteiten het licht zullen zien. Dus, deglobaliseren is zo slecht nog niet. En nu vlug naar de lokale boer om lekker ijs, slagroom en zoete Belgische peren, dat wordt smullen.

De auteur is CEO van Melotte en oprichter van Innocrowd.

MARIO FLEURINCK

De wereld zal zich snel organiseren en er zullen nog veel nieuwe opportuniteiten het licht zien.