Complexe combinatie

Amateur-golfster Catherine Pons is binnen het nationale team zowel speelster als captain. Geen evidente combinatie.

Dat de Luikse Catherine Pons (27 j.) een uitstekende speelster (handicap 1) is, bewees ze in augustus nog tijdens de Omnium, toen ze tweede amateur-speelster werd na Naïma Ghislain; winnares was pro Annabelle Haxhe.

Pons maakt al twaalf jaar deel uit van het nationale team en is sinds eind 1996 ook captain. Ze volgde toen Annette de Vooght op, moeder van Didier. Bovendien werkt Pons voltijds als secretaresse bij een bouwbedrijf in de Luikse regio. En ten slotte is ze getrouwd, “met plannen om binnenkort het gezin uit te breiden”.

Een hele boterham dus, en Catherine Pons vreest dan ook dat ze misschien een punt zal moeten zetten achter haar internationale carrière. Maar captain wil ze sowieso blijven: “Momenteel speel ik nog in de meeste internationale wedstrijden mee, omdat België maar drie solide amateur-speelsters telt: Gaëlle Van Wettere, Naïma Ghislain en Stéphanie Schinkel. Voor de meeste tornooien zijn evenwel zes speelsters nodig.”

Volgens Pons lijdt de vrouwelijke amateurgolfsport onder het feit dat de beste speelsters zeer snel touring-pro’s ( Laura Tadiotto, Lara Freund, Valérie Van Rijckeghem) of teaching-pro’s ( Sophie Leten, Virginie Tanghe) worden. “Bij de jongens zijn er momenteel verschillende spelers die in de Verenigde Staten spelen en studeren. Bij de meisjes geldt dat alleen voor Stéphanie Schinkel en Naïma Ghislain. En dat is niet voldoende om belangrijke internationale resultaten te boeken.”

Op 12,13 en 14 november zal Pons captain zijn van het Belgische team in Chili voor de Wereldkampioenschappen amateurs. Het team bestaat uit Gaëlle Van Wettere, Naïma Ghislain en Stéphanie Schinkel. “Ik heb mezelf als reserve ingeschreven. Je weet maar nooit. Maar het is zeker niet de bedoeling dat ik meespeel. De jongere spelers moeten op de voorgrond treden, hoewel dat niet betekent dat ik zomaar mijn plaats als speelster zal afstaan. Ze zullen mij eerst moeten verslaan op het terrein.”

In afwachting van die dag blijft Catherine Pons sleutelen aan haar functie als vrouwelijke captain: “Mijn belangrijkste taak is om de meisjes vertrouwen te geven en aan te moedigen. Ook het bevorderen van de teamspirit vind ik noodzakelijk. Die komt er niet vanzelf. En ook op tactisch niveau is er nog werk aan de winkel. Er wordt vaak niet genoeg nagedacht. In plaats van een puntenverlies te aanvaarden, nemen speelsters dikwijls risico’s, die dan twee of drie punten kosten.”

John Baete