CLAN-“LEFEBVRE”

WIE IS DE BOEMAN ?

In mei ’92 maakt toenmalig minister van Defensie Leo Delcroix (CVP) met veel politieke poeha bekend een aantal legerkontrakten te willen “openbreken”. Enerzijds het modernizeringsprojekt van de Leopard-tanks (12 miljard frank), anderzijds het opknappen van de in de jaren ’70 in dienst genomen Mirages 5 (3,5 miljard). Meteen schildert de Waalse industrie (in casu Sabca) hem af als een boeman.

Ondertussen speelt men in PS-kringen met de idee om ook alle 90 F16’s een nieuwe beurt te geven het befaamde MLU-kontrakt. Kostenplaatje : 25 miljard. Njet, zegt Delcroix, uit gebrek aan middelen. Hij is eventueel wel bereid om 9 miljard frank op tafel leggen. Maar niet meer. “Ik ben een vriend, geen slaaf van de bedrijven, ” stelt Leo Delcroix in Knack (30 juni ’93). “Beleidsverantwoordelijken die met andere criteria dan de beste prijs-kwaliteitsverhouding rekening houden, maken de weg vrij voor lobbyisten en spookrijders. ” Tot zover de minister.

Maart ’94. De modernizering van de Mirages gaat tot tevredenheid van Sabca tóch door. Meer zelfs. Chili blijkt een ernstig kandidaat te zijn om de 20 Mirage 5-toestellen van het Belgische leger op te kopen. Meldt het kabinet van Delcroix : “De verkoop kan 3 miljard opleveren”. Defensie zet ook nog 35 F16’s in de toonbank, maar door een teveel aan Amerikaanse toestellen oogt de markt hier niet zo appetijtelijk.

Uiteindelijk gaan de Mirages voor 1,7 miljard frank van de hand, of 1,8 miljard lager dan de kostprijs van de zopas doorgevoerde modernizering. Twee jaar terug werden de toestellen nog op 30 miljoen frank per stuk geschat. Klap op de vuurpijl : uitgerekend Sabca dat voordien miljarden verdiende aan de Mirage blijkt de koper te hebben binnengeloodst. Het sloot hiervoor een “dienstenkontrakt” af met Defensie.

Bovendien mag Sabca op wens van de klant bijkomende modifikaties uitvoeren aan de toestellen. En zal het Belgische leger instaan voor de basisopleiding van de Chileense techniekers en piloten. De kosten van dit programma : 1,5 miljoen dollar of een kleine 50 miljoen frank. Zij vallen ten laste van het Belgische leger. Bittere nasmaak. Na de verkoop zullen in de loodsen van Weelde nog 28 toestellen staan roesten. Wellicht een prooi voor de schroothoop.

Of hoe de Frans-Belgische (militaire) luchtvaartlobby, dankzij een knap staaltje professionele lobby, opnieuw haar slag thuis haalt. De clan-Lefèbvre (zie hoofdtekst) is meer dan ooit springlevend.

Post scriptum. Eind ’94 onderhandelt minister Delcroix vruchteloos met Dassault om het kontrakt voor de elektronische afweer (de ECM/Carapace) te verminderen. Er waren 136 Carapaces besteld. Tot nog toe konden er slechts 4 zonder schadevergoeding worden opgezegd. Maar er is verbetering merkbaar. Leo Delcroix zal zich dit keer niet meer laten kisten. Zegt hij op 5 december ’94 aan Trends : “De logika gebiedt dat er geen Carapace komt op vliegtuigen die we straks verkopen. “