CD&V weet niet wat ze wil

CD&V trok voor de tweede keer de stekker uit het regeeroverleg. Schrok opnieuw van zichzelf en krabbelde alweer terug. Hoever is nog niet duidelijk. De partij weet duidelijk niet wat ze wil.

Eind november gaven de Vlaamse christendemocraten al eens de doodsteek aan het regeeroverleg (blog 26/11). Geschrokken door hun eigen daad, zetten ze daarop weliswaar meteen zelf het beademingstoestel in werking om Vande Lanottes poging nog even kunstmatig in leven te houden.

Het was minister-president Kris Peeters die toen de dolkstoot gaf en partijvoorzitter Wouter Beke die Vande Lanotte prompt zuurstof toediende. Hij vertelde dat Peeters als regeringsleider en niet als CD&V’er had gesproken. Deze keer hoefde Peeters niet te spreken. Beke zei Vande Lanotte zelf de wacht aan.

De diffuusheid van CD&V’s boodschap was daarmee uit de wereld geholpen. Het beademingstoestel was uitgezet. De patiënt was dood. Alleen moest zijn overlijden nog officieel worden geacteerd. Sommige CD&V’ers wilden echter niet opgeven, kozen voor therapeutische hardnekkigheid en brachten het lijk opnieuw tot leven. Hoelang ze het in leven kunnen houden, is onduidelijk.

Het moet nog eens gezegd. De verkiezingsuitslag van juni heeft de zaken fundamenteel veranderd. Decennialang werkte de Volksunie als zweeppartij op de CVP, de staatsdragende partij die communautaire akkoorden sloot. Over de N-VA valt veel te vertellen, maar niet dat ze staatsdragend is. En zij werd de grootste partij van België. De door de Franstaligen vernederde CD&V likt haar wonden en probeert opnieuw in de gunst van de kiezer te geraken door Vlaams te radicaliseren. Een deel van haar politiek personeel ziet die keuze duidelijk niet zitten.

Veeleer dan ‘quid N-VA?’ is het ‘quid CD&V?’.