Cannes 1999

De 52ste editie van ‘Le Festival International du Film’ profileert zich als een uitgesproken cinefiel filmevenement met hoofdzakelijk Europese en Aziatische producties.

In tegenstelling tot de Berlinale, die sinds het vallen van de muur zijn ingekrompen subsidiëring compenseert met het aantrekken van Hollywood-producties, stelt festivaldirecteur Gilles Jacob nog meer dan andere jaren de cinefiele film in de kijker. Jacob wijdt de afwezigheid van grote studiofilms aan “de zeldzaamheid van artistiek ambitieuze producties uit Hollywood”. Hoewel Cannes zich tot het belangrijkste en grootste internationale filmfestival van Europa mag rekenen, zet de concurrentie met de andere Europese festivals Jacob ertoe aan om te opteren voor een kwalitatief hoogstaande selectie.

Critici van de eigenzinnige festivaldirecteur verwijten hem een voorkeursbehandeling van zijn clubje favorieten. Als deze favorieten onder meer David Lynch, Atom Egoyan, Peter Greenaway, Takeshi Kitano, Chen Kaige, John Sayles, Pedro Almodovar, Leos Carax, Manoel De Oliveira, Alexander Sokourov of Marco Bellocchio heten, zien we geen graten in de keuze van Jacob en zijn team. Jacob motiveert zijn selectie met de ‘moderniteit’ van de geselecteerde filmproducties. Hieronder wordt de visie van de cineast verstaan, die zich vertaalt in een doorleefd maatschappijbeeld enerzijds en een streven van de cineast naar originaliteit en creativiteit anderzijds.

Het festival is de afgelopen jaren nochtans nooit vies geweest om Hollywood-mediocriteit naar de croisette te halen. Al was het maar om de avondvoorstellingen met grote sterren te vullen. Niet dat onderstaande titels inferieure films zijn, maar het is geen geheim dat Jacob bij Fox en Warner aanklopte om respectievelijk George Lucas‘ Star Wars I: The Phantom Menace (vanaf 13 oktober 1999 in België) en Eyes Wide Shut (voorzien voor 8 september) van de onlangs overleden Stanley Kubrick, te versieren. Beide studio’s haakten echter af. In de nevensectie hommage aan Sean Connery wordt dan bijvoorbeeld wel Entrapment vertoond. Het ziet er overigens naar uit dat dit de enige film zal zijn met een entertainmentgehalte.

De competitie staat dit jaar in het teken van de familiecel. Emoties vervangen het ultra geweld van de vorige jaren. Centraal staat het stedelijk isolement van het individu alias de antiheld, die zijn communicatiestoornissen compenseert met fantasma’s en het imaginaire om het leven draaglijker te maken. Vermelden we nog dat de Belgische filmproductie Rosetta van de gebroeders Luc en Jean-Pierre Dardenne (makers van het bejubelde La Promesse) meedingt voor de Gouden Palm ’99.

Voor meer informatie over het festival en de programmatie:

http://www.festival-cannes.fr

Piet Goethals