C ambridge University heeft ook een business school: The Judge Institute of Management Studies. Nooit van gehoord? Heb geen vrees, u zult er nog van horen.
The Financial Times kent u. U heeft waarschijnlijk ook al gemerkt dat ze agressief de Amerikaanse markt bewerken, en sinds kort een aparte Duitse editie hebben. Deze Britse krant is aardig op weg de wereldnorm te worden voor gedrukt financieel en economisch nieuws.
Bij The Financial Times hebben ze natuurlijk ook beseft dat je niet aan marketingblindheid mag lijden. Ze zien zichzelf uiteraard niet als gedrukt papier, of als een krant. Ze zien zichzelf breder: ze willen zakenlui helpen meer efficiënt te worden. De krant heeft daarom een zusje: FT-knowledge, een van de belangrijkste spelers op de markt van business education en management development.
Overeenkomst.
Voelt u de twee verhaallijnen samenkomen? Cambridge heeft een overeenkomst afgesloten met FT-knowledge (met – wonder boven wonder – veel redactionele aandacht in The Financial Times) voor de gemeenschappelijke organisatie van een e-MBA.
Uiteraard zullen een hele reeks cursussen via afstandsleren verlopen, virtueel als het ware. De cursisten zullen nochtans ook verscheidene weken in Cambridge doorbrengen om ze het Cambridge-gevoel te geven. Vergeet niet, later als alumni zullen ze regelmatig aangesproken worden voor milde schenkingen, en dan wil zo’n campusgevoel wel helpen. Er is uiteraard nóg een reden om de studenten naar de campus te brengen. Uit eerste ervaringen met afstandsleren blijkt immers dat de echt succesvolle voorbeelden samengaan met een groepsgevoel, met virtuele klasinteractie. Het een-cursus-studeer-je-nooit-alleen-gevoel is blijkbaar ook belangrijk. Vraag dat maar aan een student in blok. De grootste troost zijn andere studenten in blok.
FT-knowledge werkt al samen met Wharton en Michigan, twee namen die er staan in het wereldje van de business schools. Dit soort allianties groeit duizelingwekkend snel. Bij sommige van deze allianties gaat het over budgetten van miljarden franken. Eén van deze allianties wordt geleid door Michael Millkin. Inderdaad, de veroordeelde koning van de junk bonds (hoogrentende obligaties met ook een hoog risico op insolvabiliteit). Deze van kanker genezen bekeerling is het soort man dat je niet lastig valt met budgetten onder de zoveel miljard dollar en dat nu al zijn energie besteedt aan het betere doel. En kan u zich iets mooiers voorstellen dan mee te werken aan de uitbouw van opleiding, inclusief opleiding voor de minderbedeelden? En dan hebt u geld nodig, veel geld. En dat is verzameld.
Reglement.
Het allermerkwaardigste gegeven is dat Cambridge bereid is gevonden een 800 jaar oud reglement te schrappen dat voorzag dat studenten voltijds in de stad moeten wonen. Het hek is van de dam. De middeleeuwse vestiging is gevallen.
Begint u te begrijpen hoe de universiteit van de toekomst er zal uitzien?
De allerknapste koppen ter wereld zullen didactische hoogstandjes maken voor alle inleidende vakken. Er zal een wereldstandaard ontstaan voor inleidingen tot de scheikunde, de economie, de statistiek enzovoort. Deze zullen via multimedia ter beschikking worden gesteld. Studenten zullen voor hartverscheurende keuzes komen te staan: een inleiding scheikunde aan het prestigieuze Harvard of Cambridge of aan de gezellige universiteit achter de hoek. Aanvankelijk zal (wegens 800 jaar oude bepalingen) de overgrote meerderheid nog kiezen voor het eigen huis. Maar stilaan zal er druk komen vanuit een wereldmarkt. En die zal in de omgekeerde richting spelen.
Wij zullen zo’n schaarste krijgen aan goede technologen dat we onze grenzen massaal zullen openstellen voor buitenlanders. Van hen zullen we eisen dat ze credits voorleggen van grote bekende namen en niet van een of andere lokale universiteit. Onze eigen mensen zullen niet begrijpen waarom ze ook niet een volwaardig credit scheikunde kunnen opbouwen als ze de Sorbonne-module hebben afgelegd. Het contrast tussen de lokale didactiek en de wereldmarkt zal op een moment zo groot zijn dat de keuze geen echte keuze meer is.
De lokale markt.
Voor de lokale markt zullen er uiteraard mentoren ter beschikking zijn, met grondige kennis van het vakgebied en een nog grondigere kennis van de multimediadidactiek. De lokale markt zal er ook voor moeten zorgen dat er een groepsgevoel blijft. Studenten zullen geregeld samenkomen in clubs voor allerlei activiteiten, al dan niet studiegericht. Universiteiten zullen beseffen dat ze het gevecht niet kunnen blijven winnen en zullen op hun beurt allianties aangaan. ‘Lokale universiteit x, uw partner voor de credits van Massachusetts Institute of Technology (MIT).’ Zij zullen de studenten geregeld in grote aula’s ontvangen, waar er nog eens echt op de ouderwetse manier, met veel gezag en zin voor het theatraal-didactische, college zal worden gegeven. Momenten om nooit te vergeten, om het alumni-effect te creëren en de motivatie erin te houden. 80% van de professoren zal uiteraard gebuisd zijn voor deze job. Alleen de heel grote namen, de Nobelprijswinnaars, de lesbeesten en… de MIT-prof (‘nu live in Vlaanderen’) van de video zullen in aanmerking komen.
Is dat erg voor die 80%? Absoluut niet. Deze top-brains kunnen dan stoppen met het afnemen van examens van 800 schachten over de basics van hun vak, en kunnen stoppen met het (laten) verbeteren van 2000 kopijen. De universiteiten zullen langzaam aan afscheid nemen van negentiende-eeuwse gewoonten en terugkeren… naar de Middeleeuwen.
De prof zal met kleine groepjes assistenten en studenten wetenschappelijke seminaries geven, verhandelingen begeleiden, capita selecta bespreken. Echt kennismanagement dus, een universiteit waardig. Geen kennisfabriek. De routineprocessen zullen we in de 21ste eeuw overlaten aan de multimedia. Maar eerst moeten er nog een aantal 800 jaar oude reglementen en 300 jaar oude geesten veranderen. Ik schat dat we nog tien jaar hebben. Dat is een oneindig lange periode in de moderne economie. Zo’n zee van tijd wordt enkel de universiteiten gegund.
marc buelens
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier