BRUSSEL, NIET NATIONAAL

Met “een zekere perplexiteit” keerden de Brusselse ministers Charles Picqué (PS) en Evelyne Huytebroeck (Ecolo) vorige week terug van een vergadering op het kabinet van federaal minister van Mobiliteit Renaat Landuyt (SP.A). Die had volgens hen gesuggereerd dat hij na 2008 het aantal vluchten boven Brussel wou verhogen, iets wat Landuyt in alle toonaarden ontkende. De bijeenkomst voegde nog maar eens een nieuw hoofdstuk toe aan de kafkaiaanse saga van de luchthaven.

Ligt Zaventem verkeerd? Absoluut, een nieuwe luchthaven zou nooit op die plaats worden gebouwd. Alleen: de luchthaven van Brussel ligt er en al langer dan het merendeel van de woningen in de omgeving. Hij is rechtstreeks goed voor enkele duizenden jobs, en de motor van de welvaart in Vlaams-Brabant. De luchthaven van Zaventem vormt een sleutelelement in onze mobiliteit. En zolang er op Europees vlak geen verbod op nachtvluchten bestaat, komt het radicaal sluiten van de luchthaven wellicht neer op een verschuiving van arbeidsplaatsen voor – overwegend – laaggeschoolden naar het buitenland. Opvallend: terwijl het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kampt met torenhoge werkloosheidscijfers, blijken er weinig Brusselaars zin te hebben om op de nationale luchthaven te gaan werken.

Het wordt wel eens vergeten, maar aan de basis van de saga ligt Huytebroecks partijgenote Isabelle Durant, die alle nachtvluchten boven de noordrand concentreerde. Dat daar geen kiezers van haar woonden, was louter een toevalligheidje. En dat je voor een concentratiebeleid best een pak geld opzijzet om geluidsisolatie aan te brengen of huizen op te kopen, zoals onder meer in Charleroi gebeurt, stond evenmin in haar plannen.

Haar opvolger Bert Anciaux (Spirit) zat met de gebakken peren en lanceerde, mee gedwongen door de verscherpte geluidsnormen van Brussel, zijn spreidingsplan. Daaraan is intussen al zoveel veranderd dat zelfs de ombudsdienst van de luchthaven het nog nauwelijks kan volgen. Toch komen zowel versie 1 als versie 26 uiteindelijk op hetzelfde neer: iets minder nachtlawaai bezorgen aan veel meer mensen.

De Brusselaars hebben er alle belang bij veel mist te spuiten en tijd te rekken. Want terwijl ze zeggen bereid te zijn om aan een oplossing te werken, zwaaien ze tegelijk met een arrest van het Brusselse hof van beroep, dat vanaf 15 oktober een dwangsom van 25.000 euro oplegt aan de federale overheid, per keer dat de Brusselse geluidsnormen worden overtreden. Vertaald: elke oplossing waarbij niet voor 95 % aan hun wensen wordt voldaan, kunnen ze torpederen.

Midden juli kreeg Pascal Smet, de Brusselse SP.A-minister van Mobiliteit, de Franstalige politici over zich heen. Smet vertelde dat Brussel geen gewest is, maar een stad en dringend een nieuw statuut nodig heeft. Ooit was Brussel-Nationaal een slogan. Die sloeg op Zaventem, niet op de hoofdstad. Misschien wordt het tijd om van Brussel iets minder gewest en weer wat meer een nationale stad te maken.

Luc Huysmans