Broeikas voor wilde ideeën

Transparantie is hét modewoord van dit fin-de-siécle. Binnengluren in huis- en slaapkamer, via internet en televisie, is een decadent fenomeen in dit overgangstijdperk. Maar transparantie betekent niet alleen bij iemand kunnen binnenkijken. In een GlassFlat kan u vooral buitenkijken, creëert u een venster op de natuur, op de wereld. Ideaal voor een veranda of zelfs een werkkamer als uw beroep heeft het daglicht niet schuwt.

Interieur Kortrijk (13 tot 22 oktober) pakt uit met vijf GlassFlats, glazen huizen die als herkenningspunten fungeren doorheen de beurspaviljoenen. Het zijn bijzonder interessante creaties van de ontwerpers Casimir, Ilkka Suppanen, Karim Rashid, Matali Crasset en Alfredo Häberli, die binnen eenzelfde glazen constructie hun eigen (denk)wereld evoceren. De glazen huizen – een verbluffend staaltje van nieuw technisch vernuft en de mogelijkheden die de nieuwe materialen aanreiken – zijn een realisatie van verandabouwer (en marktleider) Mini-Flat.

Interieur Kortrijk spreekt van Hothouses, meer dan een knipoog naar designfilosoof en peetvader Andrea Branzi. In 1982 stelde hij zijn revolutionaire ideeën immers onder die naam te boek. “Het begrip Hothouse was voor Branzi de metafoor voor wat het alternatief moest worden, een broeikas voor de wildste ideeën, één en al transparantie en openheid”, schrijft Interieur-directeur Max Borka in zijn manifest, naar aanleiding van de opening van de 17de Biënnale. Een broeikas worden voor de wildste ideeën, dat is ook de rol die Kortrijk in de toekomst wil spelen, te beginnen met vandaag.

Goede ideeën borrelen vaak op hetzelfde ogenblik op verschillende plaatsen op. Zo geschiedde ook met het concept van de GlassFlats. Zo’n vijf jaar geleden kreeg Karel Dierick, mentor en gedelegeerd bestuurder van Mini-Flat, van een journalist een eerste hint voor het bouwen van een glazen kijkwoning. Kijken te interpreteren als binnen-kijken en buiten-kijken. In dit glazen huis zouden alle mogelijke toepassingen voor wonen onder glas beleefd en geshowd worden. En Karel Dierick rookte nog een sigaar en dacht verder na. En hoorde van het Myron-project van de provincie Limburg dat een brug wil slaan tussen jonge designers en de bedrijfswereld. Zo kwam Dierick in contact met Casimir, coming man van het Belgische design. Deze Casimir noemt zichzelf een “getalenteerde Bourgondiër” en laat zich door Japanse paparazzi fotograferen, hangend in een hangmat, als een echte Lamme Goedzak. De confrontatie tussen deze twee flamboyante persoonlijkheden moest wel vonken geven. En Karel Dierick stak een verse sigaar in de brand, een Cohiba, da Cuba.

Het abstracte idee van het glazen huis werd nu ook op papier uitgetekend. Casimir wilde een huis creëren dat de zwaartekracht tart en werkte daarvoor samen met de ingenieurs van Mini-Flat en Glaverbel. Ze brachten een zo transparant mogelijke constructie tot stand, met haast onzichtbare metalen steunprofielen en een nieuw procédé van beglazing met een recordisolatie. De GlassFlats hebben afmetingen van 3,86m bij 7,54m en 5 meter hoog. Ze bestaan uit modules van circa negentig centimeter en kunnen dus min of meer op maat geconcipieerd worden.

Het toeval wil dat Interieur Kortrijk op datzelfde ogenblik op zoek was naar een soort van vitrines waar de nieuwe ideeën en wilde objecten ( wild things) zouden kunnen worden tentoongesteld. Casimir en Borka vonden elkaar. Hun ideeën pasten perfect in elkaar. En Karel Dierick rookte nog een sigaar. Want in plaats van één glazen huis, mocht hij nu vijf prototypes bouwen en financieren. Na de Biënnale worden ze overigens verkocht voor een vriendenprijs van 2 miljoen frank. Mini-Flat werd meteen partner van Interieur Kortrijk en hoopt op die manier de deur te openen naar de designwereld waar men tot dusver de schouders ophaalde voor veranda’s. Naast de klassieke lijn van veranda’s – waarvan er in 30 jaar 30.000 verkocht werden in binnen- en buitenland – wil Mini-Flat nu ook met een hedendaagse eye catching-lijn uitpakken. De intrede van de tweede generatie, in de persoon van dochter Leen Dierick, betekent letterlijk en figuurlijk een verjonging van het bedrijf. De GlassFlat wordt een testcase en zal als een industrieel product op de (internationale) markt worden gebracht.

Bij Interieur Kortrijk bleef men ondertussen ook niet bij de pakken zitten en sprak men vier vermaarde designers aan om ieder hun ding te doen in een Hothouse. Het resultaat zal op zijn minst verbazingwekkend zijn. De Argentijnse Zwitser Alfredo Häberli (ontwerpen voor Edra, Thonet, Cappellini…) ontwerpt “een warm huis waarin met open ogen gedroomd kan worden”, met meubelen die niet zwaarder wegen dan een pluim. Egyptenaar/Amerikaan Karim Rashid (designproducten voor Issey Miyake, Tommy Hilfiger, Giorgio Armani…) plaatst in zijn hothouse een zetel in roze voor honderd personen. De Fin Illka Suppanen maakt in textiel een tent-in-een-huis. Werd in 1998 door Ettore Sottsass genomineerd voor de Dedalus Prize for Young Designer. De Française Matali Crasset, die onder meer de liturgische meubels ontwierp voor de kapel van het Maison de Marie in Lourdes, speelt met warmte, licht en water.

En dan is er nog ‘onze’ Casimir – Reynders voor de vrienden – die brandhout maakt van hoogdravende statements rond immaterialiteit en zich vooral door het woord Hot liet inspireren. En door de typische bars die men overal tegenkomt “waar men gaat langs Vlaamse wegen”. Vitrines waarachter schaars geklede dames, omhuld door rood neonlicht, hun lichaam als koopwaar uitstallen: raamprostitutie. Transparante verleiding. Casimir studeerde niet voor niets aan het Hoger Instituut voor Visuele Communicatie in Genk. In zijn hothouse laat hij een vrouw de rol van lichtekooi spelen. Hij laat haar tien dagen haar eigen leven leiden in de zwoele sfeer van rode lichtjes en rood fluweel, gekleed in keurige lingerie van Marlies Dekkers. De meubelen en objecten van Casimir moeten als het ware schreeuwen om aandacht te krijgen in dit broeierig nest. Dat volkomen past in de metropolis die Interieur Kortrijk wil zijn: een stad die door de lijnen van een metro tot een organisch geheel aan elkaar klit. Maar ondanks het luchtige karakter van zijn Hothouse, zit er ook bij Casimir een diepere gedachte onderhuids. De bezoeker wordt immers in zijn voyeurisme op een spiegelbeeld getrakteerd. En zelfkennis is – zoals bekend – het begin van alle wijsheid. Gaat dat zien!

De Biënnale van Interieur Kortrijk loopt van 13 tot 22 oktober in de Hallen van Kortrijk. All-in-tickets trein-bus-inkom te koop in alle NMBS stations. Van 10 tot 19 uur, www.interieur.be

HENK VAN NIEUWENHOVE