Burgers zullen meebetalen voor de CO2 die ze uitstoten. Dat de Europese Unie haar emissiehandelsysteem voor energie en zware industrie uitbreidt naar wonen en wegverkeer, is een goede zaak, maar dat moet wel op een faire manier gebeuren en de lidstaten moeten hun verantwoordelijkheid nemen.
In tijden van een koopkrachtcrisis is de emissiehandel uitbreiden geen makkelijke beslissing, maar niets doen tegen de klimaatopwarming zal de maatschappij veel meer kosten. Het protest van de gele hesjes in Frankrijk toont evenwel wat gebeurt als de overheid een klimaatbeleid oplegt zonder rekening te houden met het grote deel van de bevolking dat elke euro drie keer moet omdraaien. De EU beseft dat. Er komt vanaf 2026 een sociaal fonds van 86,7 miljard euro om de kosten voor de burgers te helpen opvangen.
De verantwoordelijkheid van de lidstaten bij de uitbreiding van emissiehandel is groot. Hoe de politiek omgaat met de energiecrisis legt het gevaar bloot. Uit electoraal kortetermijndenken willen politici de energiefactuur gelijk houden, maar dan schakel je de prijsprikkel uit als hefboom voor gedragsverandering, en stimuleer je energie waar we net vanaf moeten. Maatregelen als mazoutcheques zijn geen goed idee. Zorg er liever voor dat mensen de kosten voor CO2-uitstoot ervaren als een investering in duurzaam en betaalbaar wonen en verkeer. Je kunt verhuurders ertoe aanzetten hun woningen goed te isoleren en duurzaam te verwarmen. Dan besparen huurders en zijn ze een deel van de transitie. Je kunt elektrisch rijden stimuleren, ook voor wie geen bedrijfswagen bezit. Je kunt zorgen voor vlot openbaar vervoer en een goede fietsinfrastructuur. Dan hebben mensen de auto minder nodig en besparen ze op brandstof.
Zorg ervoor dat mensen de kosten voor CO2-uitstoot als een investering ervaren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier