Boris op bestemming

De titel van Boris. Bestemming bereikt had ook Boris beknopt kunnen zijn. De Nederlandse auteur Patrick Bernhart is een gedreven waarnemer van wat zich de andere kant van het Kanaal afspeelt, maar gaat niet voor de vuistdikke biografie van de kersverse Britse premier Boris Johnson. Het boek is veeleer een snel overzicht van diens carrière. De brexit speelt, niet toevallig, een centrale rol. Per slot van rekening zag het er enkele jaren geleden nog naar uit dat het politieke traject van Johnson na zijn jaren als burgemeester van Londen op een dood spoor was beland. Maar hij maakte van de brexit, die de Conservatieve Partij diep verdeelde, het thema dat zijn loopbaan een nieuw elan zou bezorgen.

Anders dan zijn generatiegenoot David Cameron, was Boris Johnson nooit een grijze muis. Hij onderscheidde zich als een erg getalenteerde scholier. Iemand die er een pak hobby’s op nahield, maar soms ook te veel op dat talent rekende, ten koste van studie en inspanning.

Achter het imago van de gekscherende cynicus, bleek zich iemand schuil te houden die barst van de ambitie. “Ooit word ik president van Amerika”, verklaarde hij op Eton. Theoretisch behoorde dat tot de mogelijkheden, aangezien hij in de Verenigde Staten geboren is en in het bezit is van een Amerikaans paspoort.

Wat de ene flamboyant noemt, zal de andere ergerlijk vinden. Feit is dat Johnson de gemoederen beroert, als politicus of in zijn andere hoedanigheden. Aanvankelijk ging hij de journalistiek in. Als correspondent in Brussel leefde hij zich uit door te chargeren tegen de Europese Unie en alles wat errond gebeurde. Tegenstanders blijven er vandaag op hameren dat hij daarbij de waarheid soms als een vrij flexibel iets beschouwde. Uiteindelijk zou hij aan het hoofd van The Spectator komen, hét orgaan van conservatief Groot-Brittannië. Het zou zijn springplank worden naar de politiek, in eerste instantie naar het Lagerhuis. Nu is hij de man die de epiloog van de brexit-saga moet schrijven. Met een familie die voornamelijk uit remainers bestaat, heeft hij hier een kans op een afspraak met de geschiedenis. Precies zoals zijn idool, Winston Churchill, over wie hij ooit een biografie schreef.