Booteigenaars willen Marc De Schutter uit haven

Sinds april 1998 is Marc De Schutter, een van de sleutelfiguren in de zaak-Superclub, directeur van een jachthaven in Zuid-Frankrijk. Het regent klachten over hem. Tientallen gebruikers en ex-gebruikers van de haven hebben zich verenigd in een vzw tegen De Schutter.Port Saint-Louis du Rhône (Frankrijk)

Zegt de naam Marc De Schutter u nog iets? Wegens oplichting – onder andere – werd hij in de affaire- Superclub veroordeeld tot drie maanden voorwaardelijk en in de aanverwante zaak- Lavithas tot drie jaar voorwaardelijk. Sinds 1998 is hij directeur van de lokale jachthaven Port Napoléon. Maar ook daar is hij geen onbesproken figuur. Wat heet. Vorig jaar werd in het dorp een vzw opgericht. Ondanks het stevige lidgeld van 150 euro heeft de vzw Défense et Protection des Usagers du Port Napoléon succes: al meer dan veertig havengebruikers hebben zich aangesloten. Hun doel: Marc De Schutter verdrijven.

Jaren geleden stopten de Nederlanders André de Nijs, Jan Hamelink en Gerard Cok geld in Port Napoléon. De Nijs is een handelaar in vooral vakantiewoningen, Hamelink een industrieel en Cok is een bekende pornokoning (zie Trends, 10 juli 2003). Wat een goed idee leek, werd een financiële ramp. Op voorstel van Hamelink werd Marc De Schutter als directeur aangetrokken. Hamelink: “Het was voor ons óf wegtrekken en de verliezen incasseren, óf vers kapitaal aanbrengen en een goed management vinden. Met Marc De Schutter vonden we die. Wat De Schutters verleden betreft: volgens mij is hij onschuldig, een slachtoffer van allerlei machinaties.” André de Nijs ging niet akkoord met zijn aanstelling en vertrok.

Verdacht van moord

De komst van Marc De Schutter in 1998 bleef in Port Saint-Louis niet onopgemerkt. Al op 9 november van dat jaar werd hij gearresteerd op verdenking van moord op zijn vriendin. In die zaak werd hij onlangs buiten vervolging gesteld. Toen De Schutter maanden later werd vrijgelaten, hadden de dorpsbewoners via het internet inmiddels vernomen wie Marc De Schutter is. Kort daarna kwamen de eerste klachten over hem.

Michel Tzicuris, toen restaurantuitbater in de haven: “Vanaf mei 1999 werd ik het mikpunt van allerlei pesterijen van De Schutter. Regelmatig werd de elektriciteit afgesneden en eiste hij dat ik opkraste.” Ook kregen zijn leveranciers geen toegang tot de haven meer. Een van hen schreef in oktober 1999 aan Tzicuris: “Wij konden uw goederen vandaag niet leveren, omdat de eigenaar ons de toegang tot de haven ontzegde. Hij beweerde dat u uw zaak toch al ging sluiten.”

En dat zou inderdaad snel gebeuren. In de nacht van 30 op 31 december 1999 brandde het restaurant af. Dankzij de brand kon de haven op legale wijze de huurovereenkomst met Tzicuris verbreken. Al snel nam de firma Le Phare, met als zaakvoerder Marc De Schutter, het restaurantbeheer over. “De man heeft die brand zelf aangestoken,” zegt De Schutter.

Een ander slachtoffer was Bruno Papachristo, die boten herstelde in zijn atelier Poly’Art. Zijn leverancier schreef op 3 december 2001 aan Papachristo: “Onze chauffeur werd op 27 november de toegang tot de haven geweigerd. De verantwoordelijke daar zei dat uw atelier zal moeten sluiten en verhuizen uit Port Napoléon.” Op dezelfde dag kreeg Papachristo het volgende bericht van De Schutter: “Als sanctie voor uw overdreven snelheid en wegens de klachten hierover weigeren wij uw voertuig de toegang. U zult vanaf heden alleen nog te voet de haven kunnen betreden.” Toen Papachristo met zijn voertuig toch zijn atelier probeerde te bereiken, werd hem dat verhinderd. Volgens een secretaresse van de havendirectie gooiden De Schutter en zijn dochter zich zelfs voor het voertuig.

Nog andere incidenten hebben geleid tot rechtszaken en veroordelingen van Port Napoléon, tot in beroep toe.

De Franse minister bemoeit zich ermee

De truc van de havendirectie om winst te maken, lijkt om booteigenaars extra facturen te doen betalen. Klanten die niet dokken, zien hun vakantie in het water vallen: hun boot staat op het droge en de directie dreigt hen de toegang tot de haven te weigeren.

Francis Louscht uit Namen had zijn boot in 2001 verkocht aan een vriend. Louscht: “Samen deden wij vanuit Port Napoléon een proefvaart met het jacht. Nadien afficheerden wij de verkoop in de haven. Toen mijn vriend wat later met zijn gezin aankwam om met de boot te vertrekken, mocht hij niet omdat het zogezegd zijn boot niet was.” Later beweerde De Schutter ten onrechte dat de huur van 1000 euro voor 2000 nog niet was betaald. Ook werd de huur voor 2001 plots verdubbeld en moest hij nog een jaar vooraf betalen. Totaal: 5000 euro. “Mijn vriend was woedend, maar heeft betaald omdat zijn vakantie anders helemaal was mislukt.” Ook deze praktijken hebben al tot een veroordeling geleid.

Onlangs beval de Franse minister van Binnenlandse Zaken een onderzoek naar de gebeurtenissen in Port Napoléon en naar de houding van de lokale overheid. Zowel het gemeentebestuur als de politie zouden De Schutter beschermen. Vorig jaar riep de gemeente de haven van Marc De Schutter uit tot het meest dynamische bedrijf van de streek.Willy Van Damme

Vorig jaar riep de gemeente de haven van Marc De Schutter uit tot het meest dynamische bedrijf van de streek.