BOERDERIJ DER DIEREN

All animals are equal but some animals are more equal than others. Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn meer gelijk dan andere. Deze zin uit ‘Boerderij der Dieren’ van George Orwell, een socialist, past perfect bij het spektakel van de WSR, de Waalse Socialistische Republiek.

Het geheim van de vrijheid, schreef Pericles, is moed. Wallonië moet de moed hebben om zich te bevrijden van een organisatie met maffioze kenmerken, zoniet versnellen de Walen het einde van België.

Is de gevleesde tronie van de heer ‘Van Cau’ te onderscheiden van de gevleesde tronie van een Franstalige kapitalist? ‘Boerderij der Dieren’, een blijvende internationale bestseller, eindigt op een banket van de nieuwe bazen – de varkens als slimste dieren – en de oude bazen – de mensen. Manor Farm werd herdoopt tot Animal Farm en is bij de schranspartij opnieuw genoemd naar het vroegere neerhof. De varkens werden geen haar beter dan de uitbuitende tweevoeters. Kort voor de verbroedering van de nieuwe en de oude grote pieten is stiekem het zevende gebod van Animal Farm – Alle dieren zijn gelijk – overschilderd door het nieuwe gebod – Alle dieren zijn gelijk maar sommige dieren zijn meer gelijk dan andere. De varkens hebben eveneens het vierde gebod – Geen dier zal slapen in een bed – aangepast tot – Geen dier zal slapen in een bed metlakens. In de beste kamer knorren zij op zachte matrassen. ‘Boerderij der Dieren’ verscheen in 1945 en verhaalt hoe utopieën over maakbare mensen vergaan.

Socialisten als sinjeurs. Het Waalse socialisme heeft de meest misselijke kanten van de leer behouden en de democratische, emancipatorische kanten al jaren bij het restafval gegooid. Socialistenbazen in het zuiden zijn meer gelijk dan hun militanten en wentelen zich, zoals de vroegere sinjeurs, in het slijk der aarde. De massa staat er verbijsterd naar te kijken, maar waagt het niet haar ‘grote mannen’ de gehoorzaamheid op te zeggen. De onmisbare leiders corrumperen de massa door honderden faveurtjes betaald uit de staatskas. Zo scheppen proletariërs hun nieuwe heren.

Ooit begon het met een droom. Zoals in ‘Boerderij der Dieren’. Old Major, een majestueus zwijn, heeft een visioen van een wereld waarin alle dieren gelijk zijn en de mensen verdwenen. De beelden van het visioen hebben een dramatisch effect op de fauna van Manor Farm. De intelligentste beesten bereiden prompt een revolutie voor. De varkens zijn het slimst en worden de leraren en leiders van de opstandelingen. Boer Jones, verrast en beduusd door het verzet, capituleert. De tijd verstrijkt, de varkens beginnen meer en meer te gelijken op de oude beestenbeulen en de kwalijke dagen van Jones herleven met de varkens als sigarenrokende, in kleren van land- eigenaren gestoken bullebakken.

In Anzegem en Knokke is er fraude gepleegd met vastgoed en de boeken van de gemeentebestuurders worden geopend. Zijn Anzegem en Knokke gelijk aan Charleroi, Sint-Gillis, Molenbeek, Francorchamps, de Waalse intercommunales, huisvestingsmaatschappijen, gemeentelijke milieudiensten? Op verre na niet. Communale corruptie bestaat in Vlaanderen, maar is geen systeem – met uitzondering van het Antwerpse socialistenbewind van vóór Patrick Janssens. In Wallonië is het wel een systeem, een megasysteem van zogenaamd Nieuwe Mensen – zoals socialisten zich ooit trots noemden – die de rottigheid van Oude Mensen wellustig nabootsen.

Tijd voor een ‘socialistendebat’. Wallonië – zijn intellectuelen op kop – heeft gezwegen tot de zweer openbarstte. Intellectuelen zijn gevaarlijke dieren, zij plegen gemakkelijk verraad. De Oostenrijkse schrijver Robert Musil schreef: “De intellectueel is een geboren meeloper”. Onderverstaan, van de macht, van de mode, van het profijt.

Stilaan worden de Franstalige half-intellectuelen die journalisten zijn wakker van een decenniadurende sluimer. De eerste uitingen van Ich habe es nicht gewusst staan op schrift. Aan de liberaal Alain Destexhe (MR) komt de eer toe het kaartenhuis als eerste te hebben doen beven. Openbare woede werd zijn deel. Het politieke klimaat in het zuiden voor dissidenten stinkt naar zwavel.

Het wordt tijd in België voor een socialistendebat, in navolging van de schuchtere pogingen tot een communistendebat. De erintrappers kwamen in Nederland uit de duisternis in Vrij Nederland en boekjes met bescheiden oplagen. De Benelux kende amper een Historikerstreit, zoals bij de oosterbuur, waarbij de verwijtbare onwetendheid over de ware aard van zowel communisme als nationaalsocialisme van vooraanstaande intellectuelen aan de orde kwam.

De verwijtbare onwetendheid over het rotte Waalse socialisme ontsiert de regering-Verhofstadt. De premier bestuurt met volle goesting en pour raisond’état met de PS, de Vlaamse kameraden van SP.A ontvluchten de waarheid. Het Vlaams-liberale en socialistische gedogen van de Waalse Socialistische Republiek is een schande.

De auteur is directeur van Trends.

Reacties: frans.crols@trends.be

Frans Crols

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content