BOEKBINDER. PAPIERKUNSTENAAR

Scriptorium is een van de weinige ambachtelijke boekbinders. Een job op of over de rand van de kunst.

“Weinig mensen begrijpen hoe arbeidsintensief een ambacht is. Het is hard werken en altijd kantje boord. Maar we groeien. ” Dat zegt Bruno Van der Velden (38j.) die in 1991 onder de toren van de Antwerpse Sint-Pauluskerk zijn boekbindersatelier Scriptorium opzette als eenmanszaak. Sindsdien is het samen met Leo Vanroy, zijn kollega, werken tegen de tijd. Boeken binden, als een van de weinige het eigen papier scheppen en met het ambachtelijke letterlood bedrukken. Van der Velden : “Wij hopen er straks een bvba van te maken. “

Scriptorium vindt meer dan de helft van zijn omzet van 1,5 miljoen frank in het restaureren van kerkelijke en religieuze werken “volgens de regels van de kunst, met bladgoud en warme stempels” en het drukken van gelegenheidswerk (geboortekaartjes en huwelijksaankondigingen). Okkasionele opdrachten voor musea en instellingen brengen Scriptorium nog zo’n 10 % aan. De rest is partikulier werk waarbij de focus nu op privé-biblioteken is gericht.

“Het ambacht kan je ‘s avonds her en der nog leren, maar zelden komen daar meer dan hobbyisten uit. Konkurrentie is er niet. De dichtste kollega’s zitten in het Waalse Redu. “

Van der Velden leerde de stiel in het atelier van anderen. “Ik ben er inmiddels reeds 20 jaar mee bezig, ” zegt hij. In die tijd spaarde hij zijn materiaal bijeen. “Als een oude drukker ermee ophoudt, zijn de persen en het letterlood vaak aan de kilo te koop. “

Van der Velden versnippert oud papier, kookt het zonder bleken, stort het uit en schept. “Wij gebruiken papier niet zo maar. We doen er ook iets mee. ” Hij wijst naar de blauwe bloemetjes en de groene varens die in het papier verwerkt zitten. En naar het grove, meerlagige Nepalese en het stapeltje ragdun gevezelde Japanse papier dat tot een kunstig schriftboek ingebonden is of met lederen foedraal exclusief omwikkeld wordt. “Kreaties, ” noemt Van der Velden ze met reden.

Zijn albums vinden vlot hun weg naar fotografen. Op het handgeschept papier komt ook eigen werk. Met akwarel opgekleurde etsen, façades van nieuwe en oudere handelszaken in de stad, bijvoorbeeld. Zopas is ook een dichtbundel op het huispapier uitgegeven.

Maar op de boekenbeurs, waar het scheppen voorgetoond werd, liepen de wijze spreuken in zwierige letter het vlotst. Ondeugende volksrijmelarij, poëtisch, filozofisch… tot en met de eed van Hippocrates toe. “Mijn eigen tophit ? Hebban olla vogala nestas hegunnan, hinase hic anda thu. “

BRUNO VAN DER VELDEN EN LEO VANROY (SCRIPTORIUM) Wijze spreuken in zwierige letters verkopen het best.