BMW 745D

In amper 6,8 seconden van nul naar honderd, en dat voor een auto die meer dan twee ton weegt.

Neen, de BMW 7 Reeks moet je niet meteen gaan zoeken in de toptien van de best verkopende auto’s in dit land. Zelfs de toptwintig of topdertig haalt hij niet. Te duur, te exclusief en te veel topgamma.

Het neemt niet weg dat de wagen een niet geringe rol speelt in het succes dat BMW de jongste tijd oogst. 2004 was een recordjaar voor de Beierse constructeur, met voor het eerst meer dan 1 miljoen verkochte auto’s. Het is natuurlijk moeilijk te meten, maar dat gebeurde wellicht mee dankzij de 7 Reeks. Toen die in september 2001 op de markt kwam, was hij de eerste BMW die qua design vastberaden een andere richting uit reed. De hoekige en tegelijk glooiende vormgeving bleek zo’n stijlbreuk, dat de 7 Reeks niemand onverschillig liet. Je vond hem lelijk, of juist wondermooi. Volgden een resem nieuwe modellen, zoals de 1, 5, 6 en 3, alsook de terreinwagens X5 en X3. Allemaal doordrenkt van de nieuwe stijlkeuze. Merkwaardig: qua design werden die auto’s als veel braver ervaren. De 7 Reeks had blijkbaar het ijs gebroken. En het merk een nieuwe, typische en karaktervolle styling bezorgd.

Niet minder belangrijk: de 7 was ook het model waarmee BMW het nieuwe elektronische tijdperk binnenreed. Met spullen, zoals iDrive, die nu ook in de kleinere modellen te vinden zijn.

Begin 2005 volgde dan een facelift voor het vlaggenschip. En opnieuw werd de grootste uit Beieren op heel subtiele en intelligente manier gebruikt om het imago van het merk te schragen, onderstrepen en versterken. De Duitse marketingjongens legden de klemtoon op de dynamische rijkwaliteiten: eindelijk eens een grote berline die aanvoelt als een sportieve auto. Vandaar dat onder de kap alles nog eens groter en krachtiger werd. De grootste diesel, tot dan een vierliter, kreeg er vijfhonderd cc bij. Goed voor… 300 pk en een koppel van 700 Nm. Kan je veel sportwagens mee aan, in de Grand Prix van de verkeerslichten: in amper 6,8 seconden van nul naar honderd, en dat voor een auto die meer dan twee ton weegt. Al even opmerkelijk: we hielden ons aan de verkeersregels, gingen nooit uit de bol, en maalden een week rond met een gemiddeld verbruik van net iets meer dan tien liter. De rationelere 730D, die in ons land uiteraard beter zal verkopen dan zijn grote broer, zou het nog zuiniger moeten kunnen spelen.

Deze topberline is een concurrent van de S-Klasse (Mercedes) en A8 (Audi), en wordt alleen door bedrijven, zelfstandigen en diplomaten gekocht. Onderhuids zit hij vol elektronische snufjes. Zozeer dat je er een lijvige handleiding bij krijgt, en een punthoofd als je in amper één week tijd de boordcomputer onder de knie moet krijgen. En ja, het is heerlijk over het asfalt schuifelen, met deze gigantische brok toptechnologie, in comfortabele omstandigheden waarvan je nooit vermoedde dat ze bestonden.

Eén ding kon ons niet bekoren: de opstelling op het stuur van de schakelknoppen van de overigens uitstekende automatische versnellingsbak. Geef ons maar hendeltjes, ja. En hoewel dat moeilijk in te schatten is, vrezen we dat we niet de enigen met die mening zullen zijn.

Jo Bossuyt