BEZIGE BIJ

Een Nederlandse Playboy met een Vlaams tintje – namelijk een achttal bladzijden met (uiteraard) foto’s en vooral journalistieke verhalen over autosport en lifestyle. “Dat is wat het mannelijke lezerspubliek nodig heeft,” zegt Ann Govaere (36 j.) van Mediaxis, de Antwerpse verdeler van het blad. “De katholieke reflex is hier nog erg voelbaar. We willen het tijdschrift uit die schemerzone halen.” Om de twee maanden zal daarom een aangepaste editie van het mannenblad in de lokale krantenkiosk liggen. Vorige week woensdag, 20 mei, klonk het startschot. Een bewuste strategie – zo verhult Mediaxis niet – om de gemiddelde oplage van 30 à 35.000 exemplaren in Vlaanderen, waarvan 25% abonnementen en 75% losse verkoop, de hoogte in te stuwen.

En meteen ook het proefstuk voor de in Ieper geboren en getogen Ann Govaere, nu pakweg één jaar in de uitgeverssector actief. In de eerste helft van de jaren ’80 verliet deze bezige dame de Universiteit Gent met twee diploma’s – lichamelijke opvoeding en psychologie – op zak. Een marketingopleiding aan de Vlerick School rondde die academische opleiding af. “Drie jaar lang kon ik de theorie toetsen aan de praktijk bij Vandemoortele,” vertelt ze. “Ik kreeg er een vrij goed inzicht in wat de behoeften waren van een klant en hoe daarop ingespeeld kon worden.”

Zo goed zelfs dat ze in 1987 een eigen marketingbureau oprichtte in het Gentse Oostakker, Khark Marcom. “De zaken liepen erg vlot. Na verloop van tijd werkten er een vijftal voltijdse medewerkers bij ons.” Maar stilaan begon een andere passie de overhand te krijgen. “Door mijn achtergrond in de lichamelijke opvoeding en psychologie kreeg ik erg veel interesse in de Buchi-therapie, een oude traditionele Chinese geneeskunde.” Ze hakte de knoop door. Ze liet de marketingfirma over aan haar vennoot en ging in de leer bij een Chinese arts in België die vroeger een farmaceutisch bedrijf in China had geleid.

Vanuit haar nieuwe vennootschap Kiyari – een term die ( dixit Ann Govaere) de overgangsfase symboliseert van “levensenergie” naar “geestelijke energie” – geeft ze nu deeltijds als zelfstandige therapeutische sessies aan een particulier cliënteel. “Ook mensen uit het management komen bij me langs,” merkt ze op met commerciële flair. De andere helft van de week wordt besteed aan haar andere beroepsactiviteit: de marketing en coördinatie van de tijdschriftprojecten in de afdeling importbladen (“Cosmopolitan”, “Ouders van nu”, “Kinderen” en “Mijn tuin”) van Mediaxis.

Tussen al die drukte door vindt de uitgeefster blijkbaar ook nog de creativiteit om een aantal tekenfiguurtjes voor educatieve kinderboeken uit te denken. “Een persoonlijk ideetje van mij,” zegt ze. Zin om dit leven initiatiefloos voorbij te laten gaan, heeft ze duidelijk niet. “Ik geloof in de reïncarnatiegedachte,” zegt ze. “Ik ben door de jaren heen geëvolueerd van een zuiver rationeel naar een spiritueel denkend persoon.” Maar ze blijft met beide voeten op de grond. “Het boeddhisme is bijvoorbeeld voor mij niet meer dan een pure levensfilosofie. Ik ben godsdienstvrij.”

Kan een vrijgevochten zakenvrouw zonder enige scrupule een mannenblad als Playboy uitgeven? “Vind ik wel,” antwoordt ze kordaat. “Ik ben geen vrouw uit de harde feministische hoek. Ik meen wel dat seksualiteit op een open en mensvriendelijke manier moet kunnen worden beleefd. Nederland staat daarin, zo heb ik gemerkt, een stuk verder dan wij.”