Toen Bank Degroof in 1990 baksteenproducent Desimpel op de beurs introduceerde, werd beklemtoond dat de familie Desimpel het bedrijf verder zou kontroleren via een 50,1 %-participatie van de familieholding De Speyebeek. Toch wordt Desimpel sinds kort gekontroleerd door de Britse groep Hanson, die een bod van 5,7 miljard frank deed op de Westvlaamse groep en een premie van 66 % wil betalen aan de aandeelhouders. Is de familieholding als instrument om de kontrole te behouden dan niet voldoende sterk wanneer de beursgenoteerde onderneming wil doorgroeien ?
Ook De Witte Lietaer, Côte d’Or en Tiense Suiker dachten in het verleden de familiale kontrole na een beursnotering te garanderen door een familiale koepel (met een kontroleparticipatie of blokkeringsminderheid) in het leven te roepen. Alle drie deden ze een beroep op de Bank Degroof (“de reële Vlaamse verankering,” dixit Vic Haenen, de Vlaamse beheerder van die bank, in Trends van 5 december 1994) om de beursgang te begeleiden. Alle drie werden ze overgenomen door buitenlandse groepen.
Alain Schockert (45 j.) is beherend vennoot van Bank Degroof en hoofd van het departement Investment Banking. Deze Arlonais was sinds 1984 verantwoordelijk voor meer dan 15 beursintrodukties door Degroof (een commanditaire vennootschap die ook mag participeren in bedrijven). Hij zegt : “Toen de beursnotering werd opgestart, was het in geen enkel van de geciteerde gevallen de bedoeling het bedrijf later te verkopen. Integendeel, alle families wilden via de beurs doorgroeien. Pas na enkele jaren werd beslist te verkopen. That’s it.”
TRENDS. Waarom die konstruktie met een familieholding ?
ALAIN SCHOCKERT (BANK DEGROOF). Het behoud van de financiële kontrole was voor de families een absolute prioriteit. Op de 33 beursintrodukties die Bank Degroof ooit realizeerde, werd de kontrole zelden of nooit aan de beurs toevertrouwd.
Als de onderneming goed wordt geleid, is er toch geen reden waarom de nieuwe aandeelhouders het bestaande (familiale) management aan de dijk willen zetten. Hebben Vlaamse topondernemers bij een beursgang dan geen vertrouwen in hun eigen kunnen ?
Toch wel, maar ze vrezen dat een raider het bedrijf stap voor stap overneemt. Onze holdingkonstruktie was vooral gericht tegen vijandige overnames.
Hanson kon groeien via de beurs. Toch behield de familie rond Lord Hanson met 2 % in de groep een stevige kontrole. Is zo’n sluipende overname blijkbaar de vrees van onze patroons onmogelijk in Groot-Brittannië ?
De Britse wet verschilt van de Belgische. De overnamewetgeving is er veel strenger. Vanaf het moment dat een aandeelhouder 30 % van een onderneming in handen heeft, moet hij een bod doen op de rest. Het management is dus onafhankelijker en het bedrijf wordt beoordeeld op zijn financiële resultaten. Bij ons kan een overname stap voor stap gebeuren tot een kontrolemeerderheid van minder dan de helft in handen is.
Zou een strenge overnamewetgeving de beursgang van onze bedrijven op termijn kunnen stimuleren ?
Waarschijnlijk, maar dit vergt een mentaliteitsverandering. Belgische aandeelhouders hechten veel belang aan de referentie-aandeelhouder, wat ten dele in strijd is met de Britse bedrijfsfilozofie. Belgische beleggers zouden het vertrek van een familiale aandeelhouder uit zijn bedrijf beschouwen als vaandelvlucht. De markt vraagt dat iemand de kontrole heeft. Beleggers worden onrustig als een zaak van niemand is.
Christian Dumolin, topman van de eveneens beursgenoteerde baksteenproducent Koramic-Terca, beschouwt de hoge biedprijs op Desimpel versus de lagere beurswaarde voor de overname als een bewijs dat de Belgische beurs niet werkt. Gaat u hiermee akkoord ?
Neen. De beursprijs is de prijs die de minderheidsaandeelhouder voor een participatie wil neertellen. De kontrolepremie krijg je pas te zien bij een overname. Er zijn ongeveer tien overnamebiedingen per jaar in België. Gemiddeld stijgt de waarde bij een overname met 25 procent.
Had de familie Desimpel onafhankelijk kunnen doorgroeien via kapitaalverhogingen ?
Ja. Het bedrijf stond er erg goed voor. De koersprognoses waren redelijk positief. Het nettoresultaat over 1995 wordt geraamd op 400 tot 500 miljoen frank (op zes miljard omzet), tegenover 320 miljoen (5,4 miljard omzet) in 1994. De familie had zonder probleem naar de beurs kunnen trekken voor een kapitaalverhoging, maar kon voor een tijd ook intern groeien. Zo’n groeiproces duurt echter lang en het is de vraag of de beleggers dat geduld konden opbrengen. Dat is hét probleem.
Hoe denkt u dat Hanson de investering van 5,7 miljard in Desimpel zal laten renderen ?
Waarschijnlijk zoekt het management synergieën om de kosten te verminderen. De cash flow, die vooral diende om de groei te financieren, zal nu voor een deel terugvloeien naar Hanson.
Weegt men alle pro’s en contra’s tegen elkaar af, is de operatie positief voor het bedrijf Desimpel. Het blijft immers bestaan als zelfstandige entiteit binnen de Hanson-groep. De Belgische ekonomie wint ook bij de overname. Vergeet niet dat de investering van Hanson zal terugvloeien via nieuwe investeringen.
Was Degroof aandeelhouder van Desimpel ?
Wij waren net als bij Deceunink Plastics en Côte d’Or al aanwezig als bevriende aandeelhouder vóór de beursgang. Na de notering bleven we aandeelhouder voor minder dan 5 %.
Zet zo’n participatie u ertoe aan om een exit te zoeken via de beurs met het oog op een openbaar bod ?
Zo’n verkoop hangt in de eerste plaats af van de hoofdaandeelhouder, de familie.
U wil toch ook winst maken ?
Ons advies staat los van onze holdingaktiviteiten, en vice versa. Zo’n beursintroduktie annex openbaar bod is voor ons dus gèèn winstgevende exit.
Zal u Aimé Desimpel begeleiden als advizeur voor zijn volgende geldbeleggingen ?
(lacht) Dat is een vertrouwelijke kwestie.
U beschouwt uzelf toch als de beste zakenbank ?
Ik zal diplomatiek antwoorden : de familie Desimpel en Bank Degroof zijn vrienden voor het leven.
HANS BROCKMANS
ALAIN SCHOCKERT (BANK DEGROOF) De familie Desimpel had zonder probleem naar de beurs kunnen trekken voor een kapitaalverhoging.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier