BETER BOUWEN

“Het boek is te mooi,” zegt Geert Bekaert over zijn jongste werk, “Hedendaagse architectuur in België” (oplage : 8000 eks. voor de Nederlandse, Franse en Engelse editie samen de Nederlandse is al zo goed als uitverkocht). Uitgever Lannoo heeft het naar zijn smaak iets te fraai uitgewerkt glanzend papier, veel en grote illustraties “en die mooie verschijning gaat eigenlijk in tegen de kritische inhoud, ze kan de lezer misleiden. Met de hedendaagse architektuur in ons land is het niet schitterend gesteld. Op beleidsvlak wordt er weinig of niet over nagedacht. En de paar grotere projekten die de voorbije jaren zijn gerealizeerd denk aan wat sommige banken hebben neergepoot zijn zo protserig.”

Geert Bekaert (1928, Kortrijk), eminentie van de architektuurkritiek in België en Nederland, noemt zichzelf “nog steeds even kritisch als 25 jaar geleden”, toen hij met “Bouwen in België : 1945-1970” een eerste grondig overzichtswerk schreef. Toch klinkt hij vandaag iets milder in zijn bespreking van de wijze waarop hier ongegeneerd met architektuur wordt omgegaan.

Dat hij zelf geen architekt is, lijkt hem alleen maar te hebben geholpen in het ontwikkelen van een onafhankelijke kijk. Ingetreden bij de jezuïeten later verzaakte hij aan die roeping studeerde hij teologie, filozofie, kunstgeschiedenis, en groeide stilaan zijn interesse voor de bouwkunst en haar maatschappelijke funktie. Hij nestelde zich in de redaktie van De Linie, bij De Standaard der Letteren, bij het kulturele maandblad Streven, en bij het tijdschrift Wonen (wat hij mee kwalitatief zou opkrikken en omdopen tot Archis).

Zijn erudiete teksten werden zo gesmaakt, dat hij in 1968 zonder doctoraat maar “op basis van verdienste” door de KU-Leuven werd binnengehaald aan de architektenafdeling van de fakulteit toegepaste wetenschappen, waar hij hoogleraar bleef tot aan zijn emeritaat in ’93. Van 1973 tot 1988 was hij ook professor aan de Technische Universiteit in Eindhoven.

“Sinds ik in de zomer van vorig jaar het hoofdredakteurschap van Archis heb neergelegd, heb ik maar twee officiële funkties meer,” vertelt Bekaert. “Ik ben voorzitter van de Stichting Interieur ( nvdr de organizator van de gelijknamige tweejaarlijkse woonbeurs in de Kortrijkse Hallen) en direkteur van een boekenreeks over architektuur met reeds zo’n 150 titels van de Luikse uitgeverij Mardaga.”

Met gretigheid blijft hij volgen wat er in het brede kulturele veld gebeurt. “Daarom ook woon ik graag in een stad als Antwerpen. Het platteland of een provinciestad kunnen mij niet bekoren. Daar gebeurt te weinig.” Voor zijn intellektuele honger vindt hij ook voedsel bij Bramante, de boekhandel van zijn echtgenote.

GEERT BEKAERT Met de hedendaagse architektuur in ons land is het niet schitterend gesteld.