Ben en Urbain

Ben Bernanke en Urbain Vandeurzen zijn prominent aanwezig in Trends van deze week. Twee heel verschillende persoonlijkheden, maar allebei mensen met een meer dan gewone relevantie in deze turbulente tijden. Meer nog, mensen die door hun houding en gedrag het verschil kunnen maken voor de hele maatschappij. Door omstandigheden is het bereik van de ene wel iets ruimer dan van de andere.

Urbain Vandeurzen stampte ruim dertig jaar geleden de Leuvense technologiegroep LMS uit de grond. Hardwerkend, uitermate veeleisend voor zichzelf, en daardoor ook vaak door zijn omgeving nauwelijks te volgen in tempo en intensiteit, stuwt Vandeurzen dagelijks zijn bedrijf naar betere resultaten en nieuwe horizonten.

Van de crisis was bij LMS eigenlijk enkel pro forma sprake. Urbain Vandeurzen incarneert als weinig anderen ondernemerschap, gedrevenheid voor innovatie en een aanzienlijke consideratie voor de bredere maatschappelijke context van het ondernemen.

Over de omgeving waarin ondernemerschap voor maatschappelijke meerwaarde en jobs kan zorgen, heeft Van Deurzen klare en duidelijke inzichten. Als gewezen voorzitter van de werkgeversorganisatie VOKA vergenoegt hij er zich niet mee zich veilig op te sluiten in het beschermende en behaaglijke carcan dat automatisch ontstaat in dergelijke functies. Hij wikt en weegt zijn woorden, maar wat gezegd moét worden, houdt Urbain Van Deurzen zelden achter de kiezen. Zelfs al komt dat haaks te staan op wat vanuit VOKA opborrelt.

Urbain Vandeurzen ziet bijvoorbeeld geen enkele reden waarom de RVA nationaal zou moeten blijven. Een nieuwe regering mag de heikele punten die op tafel liggen ook niet uit de weg gaan. Hij beschouwt het interprofessioneel akkoord als een mislukking omdat er te veel binnen de enge contouren gepingeld werd. De moed ontbrak om de zaak open te trekken en echt iets te doen aan de competitiviteit en de index, en om superacute dossiers als de pensioenen ten gronde te gaan aanpakken. Ook de discussie over de notionele-intrestaftrek kleurt Van Deurzen op een eigenzinnige maar bijzonder relevante manier.

Mensen als Urbain Vandeurzen zijn er veel te weinig in Vlaanderen. Zeggen waar het op staat en daar consequent naar handelen, wars van wat het politiek correct denken oplegt. Hij doet dat als ondernemer en deed dat als voorzitter van VOKA. Zijn houding steekt schril af tegen de algemene bloedarmoede van dit moment, ook in de werkgeversorganisaties. VBO, VOKA, Unizo en VKW: waar blijven de vernieuwende ideeën die onze regio en ons land met opgeheven hoofd verder de 21ste eeuw doen ingaan?

Ben Bernanke reed in de eerste vijf jaar van zijn voorzitterschap van de Fed een zeer ongelijk parcours. Aanvankelijk stapelde hij de missers en de foute inschattingen op, maar toen de financiële crisis in de herfst van 2008 in alle hevigheid losbarstte, toonde Bernanke zich van zijn beste zijde. Als briljante macro-econoom maakte hij in split-seconds de correcte analyse van de ineenstorting die zich dreigde te voltrekken. Hij tekende een batterij nooit geziene interventies uit en stroopte zonder verpinken de mouwen op om die maatregelentrein het station uit te krijgen.

Wat Bernanke de jongste maanden poogt te doen om de Amerikaanse economie weer op een voldoening gevend groeispoor te brengen, stuit op heel wat kritiek. Dat is zeer begrijpelijk, want de kans dat het met die politiek van ‘kwantitatieve versoepeling’ fout loopt, is reëel. Te veel critici vergeten echter dat we op totaal onbekend terrein zitten. De maatregelen noodzakelijk om een herhaling van de Grote Depressie van de jaren dertig te voorkomen, waren nog nooit eerder uitgeprobeerd. Bernanke zette ze op de rails en voorkwam de ineenstorting. En nu herschrijven we de hand- en beleidsboeken over deze materie. Bernanke moet dat nieuwe beleid echter wel in real time ten uitvoer brengen.

In die zin is Ben Bernanke net als Urbain Vandeurzen een entrepreneur. De kansen die Van Deurzen ziet en omzet in concrete projecten, zijn zoals de bedreigingen die Bernanke ontwaart en waar hij met al zijn kennis en creativiteit probeert mee af te rekenen. Vlaanderen, België en de wereld zouden betere plaatsen zijn om te leven met meer mensen van het kaliber van Ben en Urbain.