Belgische top toch niet weggezapt

Vivendi Universal, de moeder van Canal+, wilde hem nog wegzappen maar topman Daniel Weekers van Canal+ België mag van de Brusselse handelsrechter op zijn stoel blijven zitten. Voorlopig althans, want de betaalzender gaat in beroep.

Op vrijdag 30 maart wees de buitengewone algemene vergadering van Canal+ België de Franse communicatiewonderboy Daniel Weekers (46) resoluut de deur. Hij leidde Canal+ België al twaalf jaar.

Een afrekening? Daar lijkt het volgens sommigen wel op. Deficom Group, de investeringsmaatschappij van Daniel Weekers en zijn partners, besloot in december 1999 om haar participatie van 30,54% in Canal+ België aan het Franse moederbedrijf te verkopen. Dat leverde een leuke meerwaarde van 1,2 miljard frank op. Sindsdien zijn de relaties vertroebeld. Nu Weekers’ Deficom zijn aandeel in de Poolse arm van Canal+ kwijt wil, heeft hij het helemaal verkorven. In Canal+ Polska hangen zowel Deficom als Canal+ vast aan wederzijdse put-opties: elk van de partners kan 100% van Polish Pay TV kopen, de andere kan die altijd verkopen tegen een vooraf bepaald bedrag – naar verluidt schommelt dat tussen de 100 en 120 miljoen euro (4 à 4,8 miljard frank). Polish Pay TV, een Nederlandse holding, bezit 49% van Polcom Invest, dat op zijn beurt voor 23% eigenaar is van TKP (Canal+ Polska). De Groep Canal+ bezit rechtstreeks 33% van TKP en wil er de meerderheid in handen krijgen. Maar niet tegen de prijs die Philippe Lhomme, de acoliet van Weekers, ervoor had willen vragen. Door een coup met converteerbare obligaties wil Canal+ het aandeel van Deficom afromen en de prijs drukken.

De cheque is nooit ondertekend. Aan de vooravond van het afsluiten van de deal, in januari 2001, stuurde Vivendi Universal een bataljon auditoren naar het Belgische hoofdkwartier van Canal+. “Om de integratie van Canal+ België in Vivendi voor te bereiden,” zeggen ze bij Vivendi. “We voelden ons de gijzelaars van financiële schermutselingen die ons petje te boven gingen,” werpt Philippe Lhomme tegen.

Deficom heeft het over kwade trouw. Medio december 2000 zouden beide partijen tot een “wederzijds akkoord” gekomen zijn, zoals dat eufemistisch heet. Vooral Deficom werd daar beter van, want Lhomme had voor de valorisatie van de deal rekening gehouden met 500.000 digitale en analoge abonnees – een aantal dat in de praktijk bijlange niet is bereikt.

Tussen Warschau, Brussel en Parijs begon vanaf dan een indrukwekkend spelletje juridische blufpoker. Op 2 januari liep de deal tussen Vivendi Universal en Deficom spaak. Minder dan een week later stuurde Parijs een eerste en daarna een tweede bataljon auditoren naar de Leuvensesteenweg in Brussel, de zetel van Canal+ België. Officieel om een risico-audit uit te voeren, volgens sommigen om druk te zetten op de tandem Weekers-Lhomme.

Op 19 maart 2001 leidde Deficom een arbitrageprocedure in bij de Internationale Handelsrechtbank in Parijs. De Groep Canal+ heeft 30 dagen om haar besluiten in te dienen, daarna stellen beide partijen een scheidsrechter aan. Vier dagen later sleepte Daniel Weekers zijn werkgever ook nog voor de rechter in kort geding. Volgens Weekers’ advocaat, Mischaël Modrikamen, niet meteen een groentje inzake de verdediging van minderheidsaandeelhouders, “waren de wettelijke procedures niet gevolgd en was er sprake van machtsmisbruik”. De rechtbank gaf Weekers over de hele lijn gelijk: volgens de ordonnantie van 21 bladzijden moet Canal+ alle beslissingen sinds januari over Weekers terugdraaien. Dus ook het ontslag van Weekers én verschillende projecten die bij de nieuwe hoofdaandeelhouder (Canal+ dus) in de la lagen. De Belgische Bibiane Godfroid is dus géén voorzitter geworden van de raad van bestuur van Canal+ België en Christian Kozar, de topman van Canal+ Polska, wordt er ook nog niet tot gedelegeerd bestuurder benoemd.

Top verlaat het zinkend schip

Het vonnis zal de rust bij Canal+ België niet bepaald herstellen. Ten eerste omdat het de volledige top van Canal+ België op quasi non-actief zet. “De projecten zijn niet bevroren,” zegt de directeur, “maar ze geraken wel onderkoeld. Het kleinste nieuwe investeringsproject wordt met argusogen bekeken.” Ten tweede omdat paniek is uitgebroken: een aantal topmensen lijkt het zinkend schip zo snel mogelijk te willen verlaten, nog vóór het definitieve oordeel valt. Ten derde zetten de audits – eerst naar de rekeningen van de leveranciers, later naar de algemene risico’s – die het Parijse moederhuis begin januari bij Canal+ België liet uitvoeren, kwaad bloed bij het personeel. Vooral de gespierde methodes van de auditors zorgen voor wrevel. Sommigen gewagen van intimidatie, dreigementen en chantage in verband met promotie. Rond deze tijd begint trouwens ook de doorlichting van Canal+ Televisie, de kleine Vlaamse zus van Canal+ België.

Het is een publiek geheim dat de bestaande structuren bij Canal+ België grondig dooreengeschud zullen worden. De sfeer is daardoor flink verzuurd en er vormen zich clans. Deze verwikkelingen komen net op het ogenblik dat de diensten van Canal+ België en van Canal+ Televisie gegroepeerd zouden worden. Daniel Weekers voorzag zelfs op termijn een volledige integratie van beide cellen onder één bestuur. Het project verdween ettelijke weken in de koelkast, tot het budget dat voor die fusie nodig was (er is sprake van 150 à 200 miljoen frank) twee weken geleden door Parijs gedeblokkeerd werd. Dat betekent dat niet vóór eind mei verhuisd kan worden. Tegen het einde van de vergadering van de raad van bestuur op 14 maart jongstleden, toen gediscussieerd werd over de nogal zware investeringen inzake uitrusting voor de postproductie van beide tv-ketens, werden die investeringen fors teruggeschroefd.

Beurswaarde Deficom onder druk

Het toont aan hoe het getouwtrek tussen Vivendi en Weekers méér is dan een stoelendans bij een betaalzender. In zekere mate staat zelfs de toekomst van het beursgenoteerde Deficom op het spel. Want voor Deficom is de uitkomst van het geschil van het allergrootste belang: de Poolse activa waar het allemaal om draait, vertegenwoordigen een groot gedeelte van de intrinsieke waarde (vorige week geschat op iets meer dan 3400 frank per aandeel).

Sinds de fusie tussen Deficom en Definance in 1999 hebben Daniel Weekers en zijn vennoten hun activiteiten vooral toegespitst op de media, de vrijetijdssector, communicatie en het internet. In de portefeuille van de Deficom Group zit 1,88 % van Liberty TV (multimediaal platform voor commercialisering van toeristische producten en diensten), 28% van het radionet NRJ België, 34% van Deminor, 47% van telefoongidsenproducent TDL Belgium, 32 % van de Poolse megabioscopen in Kinepoleast en een handvol participaties in internetstartups. Sommige van die maatschappijen hebben een negatieve boekwaarde. De geconsolideerde eigen fondsen (3,3 miljard frank) zijn beduidend kleiner dan die van de Deficom Group (5,7 miljard frank). Maar Canal+ is altijd een sleutelparticipatie geweest. Deficom heeft er zich mee verrijkt en de groep beschikt tegenwoordig over een oorlogskas van 1,6 miljard. Als de onderneming over een belangrijke hoeveelheid cash kan beschikken, kan ze aanleunen bij een structuur met meer inhoud maar met minder liquiditeit. Kortom: Deficom staat op een cruciaal keerpunt in haar geschiedenis.

Xaiver Degraux, Chantal Samson, Sébastien Buron