BELGISCHE BANKEN VERKIEZEN COVERED BONDS

De Belgische banken zijn het erover eens dat de markt van herverpakte kredieten opleeft. Er is vraag naar die producten, vooral van langetermijninvesteerders die op zoek zijn naar een hoger rendement. En voor de financiële instellingen zelf is de effectisering van kredieten een uitgelezen middel om liquide middelen binnen te halen.

Toch zijn de meeste grootbanken niet buitengewoon actief in de uitgifte van herverpakte kredieten voor hun eigen financiering. KBC merkt op dat de bank-verzekeraar, in het kader van zijn strategische focus, nog altijd bezig is met de afbouw van een bestaande CDO/CDS-portefeuille. De bank heeft wel gedeeltes van haar hypotheekportefeuilles in België en Ierland geëffectiseerd, met de bedoeling de effecten te gebruiken als onderpand voor ontleningen op de geld- en kapitaalmarkten.

Bij Belfius dateren de jongste effectiseringsoperaties van 2011 en 2012, toen respectievelijk hypotheekleningen en kmo-kredieten als onderliggende activa gebruikt werden. De gecreëerde obligaties werden niet verkocht aan externe investeerders, maar door de bank zelf op de balans gehouden. Het doel van de transacties was de liquiditeitsbuffers te verhogen. De bank kon de obligaties immers gebruiken als onderpand om externe financiering aan te trekken, bijvoorbeeld bij de ECB.

Obligaties met extra bescherming

De Nederlandse bankgroep ING deed de voorbije jaren enkele uitgiftes van herverpakte woonkredieten (RMBS), maar de klemtoon lag toch vooral op covered bonds. Dat is ook het geval bij de Belgische dochter van ING, die in december 2013 voor 1,25 miljard euro covered bonds uitgaf. De jongste effectiseringen van ING België dateren van 2012.

Covered bonds zijn obligaties die een extra bescherming bieden, doordat ze afgedekt worden door een onderpand (in de praktijk vooral hypothecaire leningen of vorderingen op de publieke sector). In die zin richten ze zich op dezelfde activa als effectiseringsoperaties. Covered bonds kunnen echter tegen een lager rendement worden uitgegeven dan herverpakte kredieten, wat ze interessanter maakt voor de uitgevende financiële instelling. Dat komt omdat covered bonds de koper een dubbele garantie bieden: een tegenover de uitgevende bank en een tegenover de onderliggende portefeuille, terwijl bij effectisering de portefeuille activa de enige bron van terugbetaling is.

Sinds België in 2012 een wetgeving op covered bonds goedkeurde, kunnen de Belgische financiële instellingen kiezen tussen effectisering en covered bonds als liquiditeitstechniek. Belfius en KBC deden al in 2012 uitgiftes van Belgische covered bonds (of pandbrieven). Belfius noemt ze ‘transparanter, eenvoudiger en volledig wettelijk geregeld’. Ze staan onder strikt toezicht van de Nationale Bank. De Belgische staatsbank zegt dat ze op korte termijn dan ook geen intentie heeft de effectiseringsmarkt aan te spreken voor het ophalen van financiering.

Interessant instrument

BNP Paribas Fortis daarentegen doet zowel effectisering van eigen activa als in opdracht van klanten. De bank bevestigt dat de regelgeving voor effectisering veel strikter geworden is, wat het product voor de uitgevende bank duurder maakt. Maar BNP Paribas Fortis had al effectiseringsprogramma’s lopen voor de financiële crisis en intussen zijn de emissies, op basis van de beschikbare activa, toegenomen. Vooral als instrument om op korte termijn geld op te halen bij de centrale bank heet effectisering een uiterst geschikt instrument te zijn, omdat de gerealiseerde effecten als onderpand aangeboden kunnen worden. Ook voor het herverpakken van grote, zeer gediversifieerde portefeuilles activa is effectisering nuttig, vindt BNP Paribas Fortis.

De banken zijn het erover eens dat effectisering een interessant financieringsinstrument kan zijn, dat zuurstof geeft aan de economie. De uitdaging voor de regulatoren bestaat erin het gezonde deel van de effectiseringsmarkt te doen opleven en er tegelijk voor te zorgen dat te complexe producten of onderliggende rommelkredieten, zoals enkele jaren geleden in de VS, niet meer mogelijk zijn, oordeelt Belfius.

P.C.