BANKKOMMISSIE. MET DE GROETEN VAN DE KONING

Ludo Bammens had net zijn vierendertigste verjaardag gevierd toen hij begin januari zijn entree maakte in de Bankkommissie. Hij kon zich geen mooier verjaardagscadeau wensen dan zijn benoeming in het besloten kringetje van de zeven bestuurders aan het hoofd van deze strenge instelling.

Nadat hij een licentie rechten en een kandidatuur filozofie behaalde aan de Universiteit Antwerpen, maakte deze Limburger zijn opleiding af met een licentie management aan de Gentse universiteit. Na de studies begint hij zijn carrière in 1985 bij de Antwerpse provinciegoeverneur Andries Kinsbergen.

Een jaar later, in november 1986, wordt hij in dienst genomen op het Koninklijk Paleis. Ongetwijfeld dank zij de warme aanbevelingen van zijn vorige werkgever, wordt hij gekontakteerd door de kabinetschef van de koning, Jacques van Ypersele, om er zijn adjunkt te worden. “Zo’n kans kon ik moeilijk weigeren, ” herinnert hij zich, “ik besefte wat een voorrecht dat was op mijn leeftijd. ” Drie jaar lang zal hij de koning informeren en dossiers voor hem voorbereiden. “Heel indrukwekkend. Stel je voor : ik was amper 25 terwijl koning Boudewijn al bijna 40 jaar ervaring had. “

Maar dat belet Ludo Bammens niet andere horizonten te willen verkennen. In de herfst van 1991 trekt hij naar Janssen Pharmaceutica waar hij belast wordt met de “public affairs”, de relaties met de overheid. “In die sektor verloopt alles via de overheid, ” zo verklaart hij, “de toegang tot de markt, de bepaling van de prijzen voor de medicijnen, het remgeld, de opvolging van de produkten, enzovoort. Zij kontroleren alles. “

In diezelfde hoedanigheid komt Ludo Bammens in juni 1994 bij een andere reus terecht : Coca-Cola. Hij krijgt er extra bevoegdheden : alle kommunikatie die niet commercieel gericht is, zoals de betrekkingen met de pers en de konsumenten.

Ludo Bammens kreeg een VLD-etiket opgeplakt, maar wil zijn politieke kleur niet in de verf zetten. “Qua filozofie leun ik inderdaad aan bij de liberale ideologie, maar dat is niet belangrijk voor mijn werk in de Bankkommissie. Wat wél telt is een zeker evenwicht tussen de “academici”, zoals universiteitsprofessoren, en de vertegenwoordigers uit de industriewereld zoals ik. Dàt maakt de debatten interessant. “

Net als zijn kollega Katia Van Acker, ook nieuw bij de Bankkommissie (zie Trends van 20 februari), is hij onder de indruk van de bekwaamheid van voorzitter Duplat, maar ook van het werk dat achter de schermen geleverd wordt door het personeel van de instelling.

Deze onverbiddelijke workaholic besteedt gemiddeld de helft van zijn weekend aan de studie van dossiers die de Bankkommissie hem voorlegt. Er blijft dus maar weinig tijd over voor zijn vrouw en dochter of voor literatuur, zijn stokpaardje. Met een duidelijke voorkeur voor filozofische en historische werken.

LUDO BAMMENSOnverbiddelijke workaholic.