Bananenschillen voor Kyoto

Mooi moment is dit voor een commentaar over de opwarming van het aardoppervlak. ‘ Global warming’ zal bestaan, denkt elke amateur-klimatoloog na deze ellenlange weken van zon, blauwe lucht en door psychopaten aangestoken bosbranden.

In de herfst verwacht premier Guy Verhofstadt (VLD) zich aan een kletterende ruzie tussen Waalse en Vlaamse politici over de kostprijs voor de gewesten van het Kyoto Protocol. We tonen hem een lichtpunt.

Meer dan de politieke, ecologische en economische goegemeente van dit land beseft, is het nut, de motivering en de noodzaak van Kyoto hersenschimmig. We verwijzen, en het klinkt in dit korte bestek als een gezagsargument (lees de volledige redenering op de Trends-webstek), naar het gesprek met David Henderson, gewezen hoofdeconoom van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (zie Briefing, blz. 16). Henderson en zijn intellectuele gezel Ian Castles noemen de veertig scenario’s waarop de VN-organisatie voor klimaatstudie (het International Panel on Climate Change, IPCC) zich beroept voor de vierde evaluatie methodologisch achterhaald en historisch en economisch zwak onderbouwd.

In België ontbreekt elke blasfemische Henderson of Castles. Van de weersvoorspellers in Ukkel over het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) tot in de Wetstraat wordt het woord Kyoto gepreveld als een heksenspreuk. Op radio en televisie klinkt het: met Kyoto blijven we bestaan, zonder Kyoto is de guillotinering van de mens en zijn aarde daar.

De partijen ignoreren de kwestie, ook de nuchterste politici apen de groenen na. Bangmakerij met het klimaat ligt lekker in de electorale markt. De economen en statistici van de Nationale Bank of het ministerie van Economische Zaken slikken de projecties van het IPCC zonder een kanttekening. Ook daar is mode belangrijker dan debat.

Het dramatische Kyoto-scenario bulkt van de praatjes. Niemand twijfelt aan een klimaatverschuiving. Maar niemand bracht ook de sluitende bewijzen aan dat de verandering is gemaakt door de mens, de industrie of de westerse ontwikkeling. De interactie op lange termijn tussen oceaanmassa en landmassa is bijvoorbeeld onvoldoende bestudeerd.

De langetermijncycli van het klimaat tonen één feit boven elke verdenking: over de voorbije 2 miljoen jaar volgde op het noordelijke halfrond na 90.000 jaar ijstijd telkens 10.000 jaar warmtetijd. In deze warmtetijd zaten piekjes; de laatste liep van 600 tot 1100 na Christus en maakte van Groenland een vikingkolonie en van Zuid-Engeland een wijnbouwstreek . Wie rekening houdt met de 90.000/10.000-cyclus moet zich niet verwachten aan ‘global warming’, maar wel aan ‘ global cooling‘.

Guy Verhofstadt verbindt zijn toekomst aan 200.000 nieuwe jobs. Banen ontstaan in een economie waar men zich niet vergaapt aan techno-fantasietjes als de zeewindmolens (waar de socialisten de miljardeninvestering willen bespelen – zie de roosrode minister van de Noordzee), die kiest voor kernenergie en beseft dat Kyoto een rantsoeneringssysteem is van de groei, opgedrongen door lui die beschaamd zijn over het succes van de vrije markt.

Frans Crols