BACCHUS

Hans Willaert en Tinneke De Wulf openden aan de snelweg Maldegem-Knokke een wijnbrasserie met niveau. De automobilist met honger heeft alle reden om te remmen.

Hans Willaert kan bogen op vijftien jaar horeca-ervaring. Hij bediende in de meest uiteenlopende zaken (een feestzaal, een bistro, een Chinees restaurant…), beklom de ladder en was, voor het Bacchus-avontuur, drie jaar lang maître d’hôtel en sommelier in het toprestaurant Hof Van Cleve. Echtgenote Tinneke De Wulf is licentiaat talen en werkte als teamverantwoordelijke bij Belgacom. Het duo bestiert sinds juni 2001 de eetzaal van wijnbrasserie Bacchus.

Wanneer u op het juiste moment remt, is Bacchus te bereiken via de snelweg Maldegem-Knokke. Het restaurant ligt op de plaats waar vroeger restaurant Pegasus was ondergebracht. De villa heeft een ruime tuin die, aan de achterkant, uitgeeft op een hertenpark. Achter de façade ontvouwt zich een luxebrasserie met een open en fris interieur.

“Gezelligheid met ademruimte,” zo kan je Bacchus nog het best omschrijven. De wijnbrasserie heeft geen spijskaart: wat de pot schaft, staat op leien borden gekrijt. Het eetgedeelte wordt ingevuld door Davy Celen. De piepjonge chef kwam mee uit het Hof Van Cleve en staat borg voor een seizoensgebonden keuken, gebaseerd op eersteklas verse producten. Hans presenteert de met zorg geselecteerde wereldwijnkaart.

Wij kwamen in goed gezelschap en begonnen, om de honger te scherpen, met een glaasje José Pariente, Verdejo 2000 uit de ruedastreek – een frisdroge wijn met rieslingtoets. Als hapje kregen we een nieuwe Zeeuwse oester, een smakelijke kruising tussen een platte en een holle oester. Bij lintspaghetti kwamen krab, preiritsels en truffelolie (17,85 euro). Sint-jakobsschelpdieren kregen het gezelschap van in trappist gestoofde varkenswang, aardappelmousseline en raketsla (17,97 euro). Hans schonk daarbij een Seregio Alighieri 1999 Masi, een zachte en volle wijn uit Valpolicella.

De voorgerechten waren lekker, maar wij bevonden ons in fijnproeversgezelschap en dan wordt er gediscussieerd over de oventijd van de krab, een teveel aan truffelolie en de hoedanigheid van de varkenswang, die sappiger was geweest als het vlees langer op lagere temperatuur zou zijn bereid. Met wortel gebraiseerde kabeljauw met saus van witbier, mousseline van pompoen en erwtjes brachten tevredenheid: de kwaliteit van de vis was perfect en de gaartijden zaten juist (18,47 euro). In het glas verscheen een Castello di Lispida, een ongefilterde witte smaakbom uit Noord-Italië die het goed kon vinden met de zoete elementen uit de wortelboter. Lekkere dame blanche en café glacé op basis van zalvend-zacht zelf gedraaid ijs (6,20 euro) sloten de maaltijd af. Bij Bacchus pakken ze de zaken professioneel aan. Er wordt niet alleen op smaak gekookt; kok en sommelier vullen elkaar ook goed aan.

Pieter van Doveren