Babe

“Babe” is een hoogstcharmante komedie over een liefogend varkentje dat zich opwerkt tot herdershond.

Na het zien van Babe, zult u niet meer op dezelfde manier naar een varken kijken zoals voorheen. George Miller, de man die beroemd werd met zijn “Mad Max”-trilogie, produceerde en schreef het scenario samen met de Australische regisseur Chris Noonan. De film, die vanaf 14 februari een nationale release kent, werd bedacht met een Golden Globe.

In de fokkerij wenst Babe zijn moeder met tranen in de ogen vaarwel. Hij is er zich evenwel niet van bewust dat ze, samen met de andere volwassen varkens, naar het slachthuis gevoerd wordt. Op een markt gewonnen door de schaapkweker Hoggett, wordt Babe opgenomen op diens boerderij. Babe wordt er geadopteerd door Fly, de vrouwelijke herdershond, en grootgebracht met haar pups.

Niet dat “Babe” verwijzingen oproept naar Orwells “Animal Farm”, maar toch ondervindt het jonge varken dat er een bepaalde hiërarchie is tussen de verschillende dieren. Babe mag bijvoorbeeld nooit het huis in, dat uitsluitend voorbehouden is aan de honden en de kat en hij verneemt van Fly en de herdershond Rex, dat schapen dom en inferieur zijn. Babe blijft evenwel steeds beleefd en behandelt zijn “nevendieren” met evenveel respekt. Op de boerderij wordt tevens een onderscheid gemaakt tussen de dieren die werken en deze die vetgemest worden om de feesttafel te sieren. Zo ontmoet Babe de excentrieke eend Ferdinand die denkt aan de kookpot te kunnen ontsnappen door zich als haan voor te doen. Babes leven verandert als hij zijn goede relaties met de schapen aanwent om ze, zoals een rasechte herdershond, te hoeden en te bevelen. Terwijl Hoggets echtgenote Babe als geroosterd spek, bloedworst en ribbetjes ziet rondlopen, denkt Hoggett eraan om met het varken aan de jaarlijkse wedstrijd voor herdershonden deel te nemen.

In “Babe” wordt alles gezien door de ogen van het dier. Tot de cynische kommentaar en de inleiding op de verschillende hoofdstukken door drie muizen, die als een soort koor optreden, toe. Noonans film pretendeert dan ook op geen enkel moment een afspiegeling te zijn van de mensenwereld. “Babe”, dat gebaseerd is op “The Sheep-Pig” van Dick King-Smith, is enorm grappig en gevat. De kleurrijke en levendige manier van vertellen veegt alle inherente voorspelbaarheden probleemloos van de kaart. Noonan een veteraan van de dokumentaire film brengt met “Babe” een schitterende familiefilm, waar voor een keer niet eindeloos met een omhooggestoken vinger op de moraal van het verhaal gewezen wordt.

Technisch gezien is “Babe” briljant. De toeschouwer heeft nooit de indruk naar mechanisch gestuurde beesten of computeranimatie te kijken. De dieren in “Babe” zijn levensecht, hun gevoelens en leefwereld zijn heel tastbaar. “Babe” is zo een van die films die de kijker goedgeluimd de zaal doet verlaten ; het soort familiefilm dat de laatste jaren zeldzaam geworden is.

PIET GOETHALS

Babe Het soort familiefilm dat de laatste jaren zeldzaam is geworden.