Athene ‘Speelt’ thuis

Athene organiseert de Olympische Spelen van 2004. In de stad is er geen ontkomen meer aan.

Athene, dat is de Acropolis, cultuur, cultuur en nog eens cultuur. En lawaai. Hectisch verkeer op de lanen dwars door de stad, files in elk zijstraatje, een permanent geroezemoes van de stroom blik die 24 uur op 24 de stad in zijn greep houdt. Nieuw is dat niet. In 1925 schreef de Britse reisauteur Ethel Smyth al dat Athene “geen oord is voor mensen met gevoelige oren”.

Maar Athene kampt nu ook met een ander soort kabaal: dat van pneumatische hamers, drilboren, kranen, heimachines en allerhande bulldozers. De stad maakt zich op voor de Olympische Spelen van 2004. Invalswegen worden verbreed, pleinen heraangelegd, straten krijgen een nieuwe laag asfalt, historische sites een facelift.

De massale werken leiden tot een nog grotere verkeerschaos dan ooit, maar volgens het stadsbestuur is dat een tijdelijke pijn. In sommige wijken is de renovatie al bijna rond, zoals in de Plaka. Het labyrint van smalle straatjes, te dure eettentjes en kitscherige souvenirshops was eertijds niets anders dan een toeristenval. Nu behoort de buurt tot de modieuze wijken van de stad. Geen enkele Atheense familie van rang of stand schaamt zich om in de Plaka af te spreken. Enkele jaren geleden was dat gewoon ondenkbaar.

Wat enorm in het oog springt, is de aanleg van de nieuwe luchthaven. Sparta Airport moet draaien voorjaar 2001, ruim voordat het Internationaal Olympisch Comité (IOC) terugkeert naar de bakermat van de amateursport.

Ook nieuw voor de Atheners is de metro. Ruim een maand geleden ging een eerste sectie van de ondergrondse lijnen met veel poeha open. Als het project achter de rug is, zou het verkeer in de binnenstad met 20 tot 25% moeten afnemen.

Terwijl de andere bouwprojecten volgens Griekse normen nog redelijk binnen de voorziene termijnen worden afgewerkt, wacht de metro een langere lijdensweg. Zo is voor het Keramikos-station een heel nieuwe plaats bedacht, omdat men bij de werken op een kerkhof uit de zesde eeuw voor Christus stootte. Archeologen volgen alle werkzaamheden op de voet en legden zo, net onder het centrale Syntagma-plein, een stuk van een Romeins badhuis bloot.

Hoeveel geld er met de hele operatie gemoeid is, blijft onduidelijk. De stad en de nationale overheid financieren elk een deel van de werken en van de uitgaven loopt een groot stuk buiten de gewone begrotingen. En dan is er nog een aanzienlijke inbreng uit Europa. Want als de Grieken iets weten, is het hoe ze fondsen in Brussel uit de brand moeten slepen.

marleen fynhoudt