Arne Pauwels is 28 en studeerde productontwikkeling aan de Universiteit Antwerpen. Hij had interesse in ontwikkelingshulp en maakte zijn thesis over een manier om in ontwikkelingslanden op een goedkope en duurzame manier groenten en fruit langer vers te houden. Zijn grote voorbeeld is Apopo, gekend van de ratten die worden getraind om landmijnen te vinden.
“Mijn uitgangspunt was dat het voor de mensen ter plaatse winstgevend moest zijn. De FAO (Voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties) schat het verlies aan voedsel door bederf tussen akker en markt op 45%, hoewel in die landen bijna niemand iets weggooit. Een Afrikaan werpt 1,5 kg per jaar voedsel weg tegenover 160 kg door een Brit. Het probleem is dat zij niet over middelen beschikken om groenten en fruit lang genoeg vers te houden.”
“Onze oplossing bestaat uit een container met een zonnepaneeltje van 3 watt dat door bevochtiging via een ventilator een steriel microklimaat in stand houdt binnen de container. Het probleem is dat groenten en fruit onmiddellijk na de oogst beginnen te degraderen. Ons product laat toe om ze in een beschermde omgeving langer vers te houden. Zo kunnen de lokale landbouwers gewassen met een betere kwaliteit naar de markt brengen en zo betere prijzen bedingen. Ze hebben ook meer tijd om te onderhandelen met opkopers. Wij doopten ons project ‘Wakiti’, wat ‘tijd’ betekent in het Swahili.”
“Ons product bestaat in essentie uit een tent van 1,50m x 0,8m x 0,8m met een ventilator en een zonnepaneel waarin tot 150 kg fruit en groenten in kunnen worden vers gehouden.”
“Ondertussen is Wakiti uitgegroeid tot een echt bedrijf en zijn we gestart met de productie. De bedoeling is om in het tweede jaar 12.000 units te verkopen en in het derde jaar break even te draaien. Op dit ogenblik zijn we met drie vennoten.”
“Momenteel beheersen meststoffen en irrigatie de markt, ook in ontwikkelingslanden. Deze methodes verbruiken meer en meer natuurlijke grondstoffen, terwijl het eigenlijk veel makkelijker is om in plaats van meer te produceren, gewoon de verliezen te beperken. Een doorbraak, want het laat boeren toe om zonder meer land te kopen en zonder meer meststoffen of water te gebruiken, toch meer over te houden aan het eind van de rit.”
