APPELTJES VOOR BORIS

Wekelijks verdwijnen 400.000 kilo Limburgse appelen richting Rusland. Het rijk van Boris Jeltsin geldt niet langer als dumpingmarkt, de Russen willen kwaliteit.

De voorbije weken is de export van Limburgse appelen naar Moskou en Sint-Petersburg de hoogte in geschoten. Wekelijks vertrekken een tiental vrachtwagens naar ginder. “Begin 1996 hebben de Russen de toch wel hoge invoerheffing op appelen uit de Europese Unie tijdelijk afgeschaft. Dat maakt uitvoeren naar Rusland weer interessant,” heet het op de Truidense Belgische Fruitveiling ( BVF). Die coöperatie van fruittelers merkt een groeiende activiteit van Belgische exporteurs op de Russische markt.

Erg makkelijk is die nochtans niet én ze is gebonden aan exportquota. Belgische exporteurs moeten, net als hun EU-collega’s, de Europese administratie twee maand op voorhand weten te zeggen hoeveel ze denken te exporteren. Op basis van die gegevens kent de EU exportondersteunende terugbetalingen toe. Erg ver lopen de telers daar echter niet mee ; het quota bedraagt amper zo’n 10.000 ton appelen per maand.

Een verwaarloosbaar cijfer, wetende dat in de Europese koelhuizen momenteel (cijfer per 1 januari 1996) nog 2,7 miljard kilo appelen liggen te wachten om verkocht te worden.

Alleen al in de Limburgse koelhuizen wachten nog 170 miljoen kilo appelen op een koper. De Russen krijgen dan ook voornamelijk appelen uit die koelhuizen. De beste Limburgse appelen kunnen namelijk tot een jaar worden bewaard. “Zonder noemenswaardig kwaliteitsverlies,” verzekert de Truidense fruitveiling.

Of de export naar Rusland enkel maar in stijgende lijn zal blijven gaan, is echter dé vraag. De Russen beschermen immers hun eigen producenten met invoerheffingen. De Russische telers beschikken niet over de geavanceerde bewaartechnieken van de Limburgse telers. In augustus wordt in Rusland geoogst, tegen januari moeten de appelen er door. Vandaar dat in Sint-Truiden tegen augustus weer nieuwe invoerheffingen worden verwacht.

Op zich is dat geen probleem, maakt men er zich sterk. De steeds groter wordende vraag vanuit Rusland maakt immers dat de bodemprijs voor de Belgische telers gestabiliseerd blijft rond 10 tot 15 frank per kilo. Bovendien is Rusland al lang geen dumpingmarkt meer.

De Russen willen vandaag kwaliteit. Ze zijn uit op de beste appelen. Dat maakt het voor de Limburgse jonagolds alleen maar interessanter. De Nieuw-Zeelanders, de Fransen en de Nederlanders zijn dé concurrenten op de Russische markt, maar de Belgen hebben er een goede naam. Niet omwille van hun appelen ; wel omwille van hun goede appelen.

LIMBURGSE APPELEN Russische vraag creëert betere prijs voor Limburgse appeltelers.