ANDRE DEBOR. Een geruisloze come-back

Nee, André Debor, de vroegere Tonton Tapis, is niet dood… Hij stelt het uitstekend, in de schaduw van een bescheiden keten van interieurwinkels die hij in april 1993 in Wallonië heeft opgestart. Kodenaam van de operatie : Max Déco. Debor heeft deze franchising van behangselpapier en interieurstoffen op het getouw gezet in samenwerking met een vriend, die voor de financiële inbreng instaat. “Maar deze keer zorg ik op eigen houtje voor de ontwikkeling, ” zegt de Luikenaar. “Ik heb niet eens een sekretaresse. “

Staat de gewezen ster van het vast tapijt nu weer met beide voeten op de grond ? “Ik heb een bladzijde omgeslagen, ” zegt de man die vroeger niet aarzelde om een eigen wielerploeg te sponsoren. Na het faillissement van Tonton Tapis, in oktober 1991, bleef hij nog vier maanden aan het roer van het bedrijf, dat overgenomen was door Euro Shoe Unie (Shoe Post) en later werd doorverkocht aan de Nederlandse groep MacIntosh (Superconfex).

Na een meningsverschil met de nieuwe baas vertrok hij naar het Noordfranse Saint-Quentin. Een jaar lang hielp hij er een vroegere franchisenemer met de start van een net van zes interieurwinkels. “Ik heb wat afstand kunnen nemen. In België moest ik voortdurend op dezelfde vragen antwoorden. “

De hervatting van de kontakten met de vooral Franse leveranciers deed hem toch weer zin krijgen. Heel snel besloot hij naar het Luikse terug te keren om in een welbepaald marktsegment een nieuwe keten op te starten. “De markt was al overbezet, ” vertelt hij. “Maar ze werd gedomineerd door bedrijven met een Nederlandstalige inslag, die hun eigen smaak bij ons opdrongen. ” De beslissing was genomen : Max Déco zou produkten naar de Franse en Britse smaak verkopen.

En lukt het ? “We doen het helemaal niet slecht, ” zegt de geestelijke vader van Tonton Tapis, die opnieuw op de lage prijzen mikt. Op zijn vijftigste vindt hij het trouwens “boeiend” om weer van nul te vertrekken. Deze keer zonder zijn portret op de winkelpui. “Ik had het wel kunnen doen, ” grapt hij. “Mijn bekendheid is verminderd, maar ze bestaat nog. De mensen blijven mij herkennen. ” Heeft hij ergens spijt van ? “Ik was graag verder gegaan met Tonton Tapis, ” bekent de Luikenaar. “Maar nu is mijn leven rustiger. Ik ben bevrijd van de stress van zware investeringen en van een team van 35 werknemers. “

De man die ooit de populairste handelaar van Wallonië en Artois was, noemt zich nu gelukkig. Maar toch is er de bittere nasmaak van het faillissement. “Het ergste is dat je vrienden je niet meer kennen en dat je nauwste medewerkers je een mes in de rug steken. Een gewond dier is een gemakkelijke prooi. “

ANDRÉ DEBORTonton Tapis is nu behanger geworden.