Alsof de Duval ermee speelt

David Duval, het nieuwste Amerikaanse golfwonder, speelt Tiger Woods en Mark O’Meara naar de verdoemenis. Zijn geheim: een kort spel en een draconisch dieet.

Op 10 januari 1999 versterkte de jonge Amerikaan David Duval in het Hawaïaanse Kapalua zijn positie als kandidaat voor de titel van wereldkampioen. Duval won er de Mercedes Championships en mocht naar huis met 468.000 dollar en een SL 500-limousine.

Voor de 27-jarige Amerikaan was het al de achtste overwinning in vijftien maanden tijd. Tijdens de USPGA-competitie in 1998 behaalde hij vier zeges, verdiende 2,6 miljoen dollar aan premies (de grootste prijzenpot van het jaar) en kreeg ook nog eens de Vardon-trofee. Dat is de beloning voor de speler met de laagste gemiddelde score.

Op het terrein van de Kapalua Plantation won Duval met een totaal van 266. Dat waren negen slagen minder dan Mark O’Meara en Billy Maifair, die tweede eindigden. Meteen de grootste overwinningsmarge sinds de Augusta Masters 1997, toen Tiger Woods won met een voorsprong van twaalf slagen.

“David heeft nogmaals bewezen dat hij de beste is,” moest Woods na het tornooi toegeven. En inderdaad, niemand heeft zó zijn stempel gedrukt op de Amerikaanse tour sinds het seizoen 1993-1994. Toen sleepte de Zuid-Afrikaan Nick Price in vijftien maanden negen overwinningen in de wacht. “Wat mij betreft, is Tiger nu al door Duval ingehaald,” verklaarde Tom Watson, die ervan overtuigd is dat Duval alles in huis heeft om zijn tegenspelers ver achter zich te laten.

Dat deze uit de kluiten gewassen jongeman niet zo makkelijk uit het veld te slaan is, bleek nog maar eens in Kapalua: hij miste er drie van de vier eerste greens, maar toch lag hij daarna al heel snel op kop. “Mijn kracht ligt in de kleinere slagen,” bevestigde hij na zijn overwinning. “Tijdens trainingen begin ik met zo’n vijftig tot honderd grote slagen; maar dan ga ik over op het korte spel, nooit verder dan negentig meter. Waarom zou ik zo ver mogelijk willen slaan als het op deze manier ook gaat? Ik wil in ieder geval voorbereid zijn voor het geval ik een lange slag mis. Bovendien heb ik zo’n hekel aan double bogeys dat ik die zoveel mogelijk vermijd.”

Het beeld dat men van Duval heeft, is dat van een vrijgevochten vechtersbaas; dit imago cultiveert hij trouwens zorgvuldig, met zijn grote zonnebril, zijn pet en – sinds kort – zijn kleine baardje. Hij is nog maar 27 jaar en heeft al 4,2 miljoen dollar op het Amerikaanse circuit gewonnen.

Tijdens het seizoen 1997 liet hij het meestal afweten op de belangrijkste momenten. Wat is er dan opeens veranderd? “Niet zoveel,” vindt Duval zelf. “Behalve dan dat ik zeventien kilo ben afgevallen, en dat heeft me veel geholpen…” Hij weegt nu tachtig kilo en is 1,80 meter groot.

John Baete