‘Als je tien dagen lang zes films per dag ziet, verdwijnt de rest van de wereld’

“Na onze trouw zijn Ingeborg en ik niet op huwelijksreis vertrokken, we hebben ons tien dagen ondergedompeld in het Gents Filmfestival. Dat was in de jaren negentig, onze passie voor film was toen al behoorlijk heftig. Je mag zelfs zeggen dat film ons heeft samengebracht. Onze relatie is pas echt begonnen nadat we samen de komedie When Harry Met Sally hadden gezien.

“In onze studentenjaren ontdekten we dat je ook de persvisies kon bijwonen als je een abonnement op het Film-festival had. Dat draaide erop uit dat we van 9 uur ‘s ochtends tot 10 uur ‘s avonds in de filmzaal zaten, tien dagen lang. Het werd een traditie die we daarna hebben aangehouden, zo goed en zo kwaad als het ging.

“Als je tien dagen lang zes films per dag ziet, verdwijnt de rest van de wereld. Alles waar je mee bezig was, vervalt in het niet. Het is als je harde schijf schoonmaken, het heeft een weldadig effect. Vroeger namen we consequent vrijaf in die periode. Nu ons bedrijf zo hard gaat, is dat lastiger. Het lukt ook niet altijd meer om met ons tweetjes te gaan. Soms heb ik iets af te werken, soms heeft Ingeborg iets te doen. Ik heb het nageteld: van het vorige festival hebben we zesendertig films gezien, tegenover de zestig vroeger. Jammer.”

Gehuild en gelachen

“We houden er nog wel een grote dvd-collectie op na. In onze slaapkamer hangt een projector aan het plafond, de muur is ons cinemascherm. Als we sommige oude films terugbekijken, denken we vaak: was het dat maar? Neem Annie Hall van Woody Allen. Die heeft de tand des tijds niet doorstaan. Maar het blijft een klassieker, zonder Annie Hall zou een serie als Friends nooit hebben bestaan. Films zijn veranderd. Alles gaat veel sneller, er gebeurt veel meer op korte tijd.

“Hoewel, op het vorige Filmfestival heb ik de hele Nymphomaniac van Lars von Trier uitgezeten. Daar ben je iets meer dan vijf uur zoet mee. Hij was anders dan ik had verwacht, niet de pornofilm die velen ervan hebben gemaakt. Er zit een heel aangrijpende passage in over een terminale kankerpatiënt, ik kan je verzekeren, dat kruipt niet in onze koude kleren. Onze zoon heeft in 2008 kanker gehad. Gelukkig is dat nu achter de rug.

“Naar The Broken Circle Breakdown konden we maar moeilijk kijken. Met 50/50, een komedie over een twintiger met kanker, hebben we gehuild en gelachen tegelijk. Dat kun je ongepast vinden, maar eigenlijk kwam die film goed overeen met onze ervaring, terwijl het sombere The Broken Circle Breakdown niet was wat we toen nodig hadden.”

Trouw met mij

“We zien nu minder films, maar de voorbije drie jaar investeerden we met ons bedrijf in filmproducties via de taxshelter. De fiscale voordelen zijn niet onze eerste drijfveer. Via de taxshelter krijgen we een inkijk in de filmindustrie. Het eerste jaar konden we via het productiehuis Corsan opnames bijwonen in de Cinecittà-studio’s in Rome. Heel interessant, we zagen er Niam Leeson en Olivia Wilde aan het werk. Momenteel werken we samen met A Private View, een kleine Gentse producent die Aanrijding in Moscou maakte. In januari komt de nieuwe film uit, Trouw met mij, over een West-Vlaamse jongen die trouwt met een gescheiden allochtone vrouw. Je hoort het, daar zit vuurwerk in.

“Vroeger wilde ik regisseur worden. Die droom heb ik verlaten. Maar in de generiek van Trouw met mij zul je wel het logo van iText zien voorbijkomen. Zo dragen we toch ons steentje bij.”

FILIP HUYSEGEMS, FOTOGRAFIE PAT VERBRUGGEN