Agoria wil loonkostenontsporing corrigeren met lastenverlaging

De extra loonkostenhandicap die België de voorbije twee jaar heeft opgelopen ten opzichte van onze buurlanden moet worden gecorrigeerd. Het gaat om een ontsporing van 2,6 procent.” Paul Soete, de topman van Agoria, dat de technologie- en metaalindustrie vertegenwoordigt, is duidelijk. De wet op het concurrentievermogen bepaalt dat de loonkosten in België niet sneller mogen stijgen dan in de buurlanden en die moet voor hem correct worden toegepast. De sterke inflatie van het voorbije jaar maakt dat de loonnorm van 2007-2008 (vijf procent) met 2,6 procent is overschreden. De wet voorziet in dat geval een compensatie in het nieuwe loonakkoord, maar in het verleden hebben sociale partners en regering meer dan eens verzuimd om die door te voeren. Met als gevolg dat Belgische loonkosten aardig uit de pas lopen. “De totale loonkostenhandicap bedraagt al twintig jaar meer dan tien procent. Maar ik focus mij op de voorbije twee jaar. Als we nu geen correctie doorvoeren, kunnen we de wet op de loonnorm beter omdopen tot ‘wet ter erosie van het concurrentievermogen’.”

Een correctie van het verleden betekent dat er moet worden afgepingeld op de geplande loonstijgingen voor 2009-2010. Ook daar is de ruimte – zelfs zonder een correctie voor het verleden – zeer beperkt. Aanvankelijk leek het erop dat de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) met het rapport dat marges aangeeft voor de loonstijgingen in 2009-2010 een loonnorm van 6,4 procent mogelijk achtte met 5,6 procent indexaanpassingen en 0,8 procent reële loonstijgingen.

Maar de recentste OESO-berekeningen deden de loonkostenstijging in het buitenland afklokken op vijf procent. “In Duitsland bleef de stijgende inflatie beperkt, want daar bestaat geen automatische indexering. Met een inflatiehypothese voor België die voor de komende twee jaar boven de 5,1 procent uitkomt, klopt de aanbeveling die het Planbureau vorige week formuleerde: er is geen plaats voor reële loonstijgingen.”

Maar daarmee is de handicap van 2,6 procent voor 2007-2008 nog niet weggewerkt. Hoe moet dat gebeuren? “Indien het niet kan via de loonvorming, dan moet het via een sociale lastenverlaging. En dat kan via een netto-indexering.” Een netto-indexering geeft de bedrijven parafiscale ademruimte. Bij een indexaanpassing verdwijnt gemiddeld twee derde van de brutoloonkostenstijging in de staatskas. De rest is voor de werknemer. Bij een netto-index behoudt een werknemer zijn loonsverhoging, maar wordt de rest van de gestegen loonkost door de overheid teruggestort als lastenverlaging.

A.M.