Advies voor een beter financieel systeem

1 Maak de financiële entiteiten kleiner, niet groter. Noels: “Men zegt ‘ too big to fail’, maar dat maakt zulke groepen ook moeilijk te controleren en recht te houden. Het wordt eerder ‘ too big to save‘. JP Morgan bijvoorbeeld is gewoon te groot en is een risico op zich geworden.”

2 De activiteiten binnen financiële groepen moeten beter van elkaar worden gescheiden.

Noels: “We moeten minder consolideren. Een zakenbankier is anders dan een bankier of een verzekeraar.”

3 Partiële en tijdelijke nationalisering. Noels: “Dat is nu bezig. Partieel om te zorgen dat zo’n groep onder toezicht staat van de overheid, maar er niet door gerund wordt. De groep wordt liefst kleiner en in stukken terug geprivatiseerd.”

4 Supranationaal toezicht. Noels: “Een land als IJsland met 300.000 inwoners moet toch nogal een concentratie hebben van IQ om én het land te besturen én banken te besturen én toezicht te houden én alle andere dingen die een land moet doen. Dat is natuurlijk niet mogelijk.”

5 Noels: “Verhoog de kapitaalbuffer van de banken,maar dat mag niet te bruusk gebeuren.”

6 Het onderscheid tussen gereguleerd en niet-gereguleerd is nonsens.

Noels: “De grootste problemen komen nu uit de niet-gereguleerde sector, maar moeten wel opgevangen worden door de regulatoren. Een daling van de huizenprijzen met vijftien procent is perfect op te vangen, maar het is het hefboomeffect dat de verliezen fel heeft verhoogd. En die hefbomen zijn gezocht buiten de gereguleerde markt. Het is not done dat die markt van credit default swaps (CDS) of kredietverzekeringscontracten zo is kunnen groeien bij de Bank for International Settlements (de bank van de centrale banken) en onder het oog van alle andere banken.”

7 Herdefinieer de rol van de centrale banken. Noels: “We moeten ons de vraag stellen wat centrale banken kunnen doen. En de conclusie zal zijn dat het redelijk kleine onmachtige en delicate organisaties zijn die niet te veel op hun schouders moeten nemen. In de eerste plaats moeten ze zorgen voor de stabiliteit van het financiële systeem. De geldhoeveelheid is daarbij een belangrijke indicator, een kanarie in de koolmijn, die heel sterk onder controle moet blijven. Vooral als die de groei van kredieten laat uitschijnen. Eigenlijk zou je de centrale bankiers niet mogen kennen. Dat zouden relatief onzichtbare personen moeten zijn.”