ACV vindt het warm water opnieuw uit

Niemand maakt zich nog begoochelingen. De nieuwe economie was een mooie kreet en zal met de tijd wellicht gelouterd verrijzen. De oude economie is niet afgeschreven: ze betekent lang niet altijd sleutelen en zwoegen door mannen met brillenglazen als confituurpotten. Kijk maar naar ACV ( Ateliers de Construction d’Appareils de Chauffage et de Ventilation), fabrikant van – jawel – chauffageketels.

België telde na de Tweede Wereldoorlog tientallen fabrikanten van chauffageketels, waaronder Ciney, Nestor Martin, Ideal Standard en Antverpia. Vandaag is ACV alleen op de binnenlandse markt. De onderneming specialiseerde zich vroeg in moeilijker ketels en toestellen voor sanitair warm water. De productontwikkeling verliep volledig in eigen huis en zonder grote uitvindingen. Maar alle mogelijke verbeterbare elementen werden vastgepakt: betere ketels, betere branders, een betere vlam.

Op het einde van de jaren zestig namen de toestellen voor warm water drie vierde van de productiecapaciteit voor zich. De huizen werden beter geïsoleerd, de vloerverwarming kwam op, meer comfort in badkamer en douche werd normaal.

En dat heeft het bedrijf van de familie Buchet geen windeieren gelegd. In 1999 verwierf CVC Capital Partners de helft van het kapitaal van de nieuw opgerichte holding, ACV Heating Systems. Het management van ACV werd hertimmerd met Emmanuel Bois d’Enghien als algemeen directeur (burgerlijk ingenieur van UCL en MBA van de KU Leuven), en Erik Peeters als financieel directeur.

Het bedrijf boekt een omzet van 2,6 miljard frank met 450 werknemers, de jaarlijkse omzetgroei bedraagt 13%, de EBIT (earnings before interest and taxes) is ongeveer 22% van de omzet, de nettowinst 14%. De EBIT van ACV is sneller gegroeid dan de omzet. De omzet verdubbelde op vijf jaar, terwijl de vaste kosten niet verdubbelden. Jaarlijks stijgt de brutomarge met 1%.

Peeters: “Ons doel is om de omzet opnieuw te verdubbelen tegen 2005, en dit met behoud van de huidige marges.” Volgens Bois d’Enghien moet dat mogelijk zijn door de structuren te verbeteren, overnames te doen van complementaire bedrijven in Europa en de Verenigde Staten en door het productaanbod te verbreden door andermans toestellen die aansluiten bij het sanitair warm water aan te prijzen.

Die plannen klinken als een hoeraverhaal uit de e-commerce, maar ACV houdt zich niet met hightech bezig. Verwacht van hen geen systemen om vanuit de auto naar huis te bellen om de brander aan of uit te schakelen. De toestellen van ACV kosten tussen 30.000 en 250.000 frank. Het bovendeel van de markt is professioneel, daaronder is de residentiële markt belangrijk.

Op de thuismarkt levert ACV 38% van de boilers en is het veruit de marktleider. Met 10% van de ketels is het in die branche de nummer drie. Bois d’Enghien: “Overal waar veel warm water nodig is, vind je ons. Bijvoorbeeld in de carwashes en de reinigingsinstallaties voor vliegtuigen en treinen”.

ACV is gedurende 75 jaar een zuivere familiezaak gebleven. In april 1998 overleed Louis Buchet onverwachts en moest zijn broer Pierre het roer opnieuw in handen nemen. Hij was pas vier maanden eerder met pensioen gegaan. De familie van Pierre Buchet wou haar aandelen aan CVC verkopen, maar tussen de broers Buchet bestond geen aandeelhoudersovereenkomst – de bonne entente was de regel. Pierre Buchet had dus geen voorkooprecht op de aandelen van zijn broer.

Pierre Buchet: “Ik heb één goede raad voor aandeelhouders van familiebedrijven: stel een aandeelhoudersovereenkomst op.” Hij sloot nadien een overeenkomst met CVC omdat noch hij, noch zijn kinderen ACV wilden lossen. “We zochten samen een nieuw management dat de periode voor een beursgang zal overbruggen.”

Vandaag zetelen drie bestuurders in de raad voor Pierre Buchet – twee externen en hijzelf – en drie bestuurders voor CVC.

Frans Crols