Ik heb het engagement met de moedermelk meegekregen”, zegt Ann Vermorgen. Ze is sinds begin deze week nationaal secretaris van het ACV en de nummer een van het Vlaamse ACV, in opvolging van Ilse Dielen. Bij Ann Vermorgen (43), afkomstig uit het Dendermondse, maakt de christelijke vakbeweging een deel van de familie uit. Haar vader, een gevangenisbewaker, was actief bij de overheidsvakbond CCOD en was wijkmeester bij de KWB. Haar moeder was ondervoorzitter van de KAV. “Onze ouders waren geregeld afwezig voor allerlei vergaderingen, maar ik vond dat de normaalste zaak van de wereld.” Het ACV-virus had Vermorgen ook al snel te pakken. Zelfs haar studiekeuze werd er door bepaald. Ze werd maatschappelijk assistent, optie sociaal-cultureel vormingswerk. Onmiddellijk na haar studies ging ze aan de slag bij VKAJ-Dendermonde, in 1990 werd ze nationaal vrijgestelde en datzelfde jaar werd ze verkozen tot nationaal voorzitter. Ze leidde mee de overgang naar de fusie van VKAJ met KAJ en Kajottersbeweging, eind 1995, en werd nationaal ondervoorzitter van de eengemaakte KAJ. “De KAJ was al lang niet meer de massabeweging die ze onder kardinaal Cardijn was. En de term arbeidersjeugd is ondertussen ook een relatief begrip. Ik werkte toen vooral aan vormingsprojecten en gaf advies aan de leden, onder andere aan jongeren die net de overstap naar de arbeidsmarkt maakten.”
Telefoontje
In 1996 werd Vermorgen secretaris bij ACV-Openbare Diensten. “Mijn vader zei: ‘Dat is echt iets voor u’.” Ze kreeg de leiding voor de Vlaamse openbare instellingen. Vanaf 2004 was ze teamleidster voor de Vlaamse overheid. Vermorgen volgde van nabij de stappen die op het vlak van Beter Bestuurlijke Beleid (BBB) werden gedaan, met als orgelpunt de herorganisatie van de Vlaamse administratie in beleidsdomeinen, departementen en agentschappen. Het was ook de periode dat meer en meer contractuele ambtenaren werden aangeworven. “Die verschillende ambtenaren-populaties waren er al toen ik in de centrale actief werd. We hebben daar sterk de nadruk gelegd op de noodzaak van een tweede pensioenpijler voor contractuelen.”
Sinds vorig jaar was ze nationaal secretaris bij de centrale Openbare Diensten. “Ik had nog een werkplan, maar toen kwam een telefoontje van voorzitter Luc Cortebeeck. Hij vroeg gewoon of ik Ilse Dielen wilde opvolgen. Voor zo’n functie solliciteer je niet. Je wordt ervoor gevraagd. Ik heb er een aantal nachten van wakker gelegen, maar heb de functie toch aanvaard. Bij de centrale was men daar niet onverdeeld gelukkig mee, want ik had nog veel werk op de plank. Uiteindelijk kreeg ik wel alle steun.”
Vermorgen woont samen met een vriend en heeft geen kinderen. Ze komt niet in een totaal onbekende omgeving terecht. Ze heeft vanuit de CCOD ervaring met Vlaamse dossiers en kent instellingen als de VDAB goed. “Al zal de benadering nu wel anders zijn. Vroeger werkte ik vooral vanuit een personeelsinvalshoek. Ik ken bijvoorbeeld de arbeidsdienst van de VDAB. Als ik straks zitting heb in de raad van bestuur zal ik vooral een inhoudelijke rol vervullen.” Vermorgen wordt dus de centrale ACV-figuur voor het overleg met de Vlaamse regering en de werkgevers en zal binnen de Serv ook nieuwe dossiers onder ogen krijgen zoals begroting en milieu. “Het gaat om een breed palet aan thema’s, want onder andere op het vlak van werkgelegenheidsbeleid zijn toch al heel wat bevoegdheden Vlaams.”
Stemtechnieken
Vermorgen zal ook meer voor het voetlicht treden, maar dat schrikt haar niet af. Een van haar hobby’s kan daarbij helpen. Vermorgen is lid van het koor Canta Muscia, waar ze stemtechnieken en stemplaatsing aanleert en probeert te verbeteren. “Wat ik daar geleerd heb, is ook bruikbaar bij toespraken.”
Dat de opvolger van Dielen, die vakbondssecretaris werd van ACV Antwerpen, weer een vrouw is, is niet verwonderlijk. De christelijke vakbond voert een uitgesproken genderpolitiek en wil een derde van de mandaten in alle instanties en in de verbonden en de centrales door vrouwen laten innemen. “We beslisten dat op ons congres van 2002”, legt Sandra Vercammen, verantwoordelijk voor de ACV-vrouwenwerking, uit. “Het ACV vond dat er nood was aan meer dan engagementen. Om die doelstellingen te bereiken, hebben we er bij lijstvorming voor de sociale verkiezingen op gehamerd dat de lijsten een weerspiegeling moeten zijn van de werkvloer. In de praktijk is dat niet zo eenvoudig. De vakbondswereld blijft een mannenwereld en het is vooral als er mandaten vrijkomen dat vrouwen kunnen doorstoten naar belangrijke functies.” De 30 % vrouwen in leidinggevende functies bij het ACV is volgens Vercammen nog niet voor direct. Met Vermorgen telt het dagelijks bestuur van het ACV wel weer twee vrouwen. Na het vertrek van Dielen was Ann Van Laer het enige vrouwelijke lid van het achtkoppige bestuur. Volgend jaar moeten dat er drie op acht zijn, want dan gaat de Franstalige nationaal secretaris, Marcel Savoye, met pensioen. Nu al staat vast dat zijn opvolger een vrouw moet zijn.
Alain Mouton
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier