Voor de heren en dames op de verkiezingsaffiches was het de voorbije weken alle hens aan dek. Maar ook achter de schermen is er keihard gewerkt. Kandidaten op hun bevalligst fotograferen, overtuigende folders schrijven en spitse Facebook-commentaren bedenken. Maar evengoed: de stem- en telbureaus inrichten en de voor- en bijzitters spijzen.
Broodjes voor de voor- en bijzitters. Chantal Neirinckx doet in Gent de administratieve coördinatie van de verkiezingen
“Al een vol jaar zijn we bezig met de voorbereidingen. Eerst zoeken we kieslocaties – in Gent een 90-tal. We proberen die zo goed mogelijk te spreiden en ze zo dicht mogelijk bij de burgers te brengen. In Terdonk, een uithoek van Gent waar geen school is, hebben we een container geplaatst.
“De oproepingsbrieven naar de 181.000 kiesgerechtigde Gentenaars worden door onze softwareleverancier verstuurd. Wie zijn brief niet heeft gekregen of verloren is, kan bij ons een duplicaat komen halen. Dat kan zelfs nog op de dag van de verkiezingen. Ook wie een volmacht wil geven, kan daarvoor aan onze loketten terecht.
“Wij voorzien ook in broodjes, koffie en water voor alle voor- en bijzitters in de stem- en telbureaus. Enorme hoeveelheden zijn dat, als je weet dat het gaat over 273 stembureaus en 181 telbureaus met telkens zes mensen.
“De cöordinatievergaderingen zijn nu achter de rug. Iedereen weet wat hem of haar te doen staat. Soms duiken er onverwachte hindernissen op. Een schooldirectrice liet mij twee weken geleden doodleuk weten dat ze vergeten was dat er werken zijn in haar school, en de lokalen dus niet gebruikt kunnen worden. We vonden snel een alternatief, maar 2000 burgers moesten wel een brief krijgen met het nieuwe adres.
“Of er de dag zelf nog zaken mis kunnen lopen? Jazeker (lacht). Verlichting die niet werkt, stembussen die niet opengaan, … Het is ook al gebeurd dat iemand die een school moest opendoen, zich had overslapen. Maar niets dat ons permanentieteam niet opgelost krijgt.”
Van copywriter tot spindoctor Dieter Hautman, communicatie-expert voor Anders in Asse
“Ik werk als freelance copywriter. Toen de partij Anders mij vroeg teksten voor hen te leveren, dacht ik ‘waarom niet?’. Ik ging ervan uit dat ik vooral persberichten en verkiezingsfolders zou schrijven, maar stilaan is mijn rol groter geworden. Ik heb de kandidaten ook gefotografeerd, deed de presentatie van de lijstvoorstelling en het Photoshop-werk voor de affiches. Ook de sociale media neem ik voor mijn rekening, en ik maak er een sport van scherpe maar fijne reacties te formuleren, in de hoop dat mensen onze posts liken en delen.
“Ook strategische vragen komen bij mij terecht. Hoe spelen we in op wat er gebeurt? Is nu het beste moment om dit of dat naar buiten te brengen? Ik ben een soort spindoctor geworden (lacht).
“De vorige gemeenteraadsverkiezingen heb ik als regiojournalist verslagen, maar vanuit dit standpunt is het nog boeiender. Als copywriter krijg ik meestal een briefing waaraan ik mij moet houden. Bij dit werk is de marge groter. De partij Anders heeft geen nationale leiding waar naar geluisterd moet worden. En voor de meeste kandidaten is het allemaal nieuw. Anders is een burgerlijst.
“Of ik dit zou kunnen doen voor een partij waar ik ideologisch niet achter sta? Een half jaar geleden had ik wellicht ‘ja’ geantwoord, maar ondertussen zit ik hier te diep in om nog voor een andere partij te kunnen werken, vrees ik.”
Fotograferen aan de lopende band Sander Buyck maakte foto’s van 200 kandidaten
“Via het fotoagentschap ImageDesk, waarbij ik ben aangesloten, kwam de vraag of ik 200 Oost-Vlaamse kandidaten van Groen wilde fotograferen. De twee shoots moesten gebeuren in de buurt van de Gentse stadshal, met wat groen én met passanten op de achtergrond. Op de momenten waarop er weinig volk op straat was, hebben we de collega-kandidaten laten figureren (lacht).
“Ook de technische instructies waren behoorlijk gedetailleerd: werken met natuurlijk daglicht en inflitsen op de kandidaat, zodat die goed naar voren komt. En de geportretteerden moesten ‘spontaan lachen’. Nu is de gemiddelde politicus wel aan de vlotte kant, maar sommigen hadden last van stress. Het is dan aan de fotograaf om ze los te krijgen. Met een grap en een grol lukt dat meestal wel.
“Eigenlijk had het iets van bandwerk. Ze stonden telkens met een vijftiental mensen mooi in de rij te wachten, zoals bij schoolfoto’s (lacht). Anders dan bij mijn eigen meer artistieke werk, was mijn creatieve inbreng bij deze opdracht beperkt. Maar het was best fijn om te doen.
“De selectie hebben de meeste kandidaten aan mij overgelaten. Of een goede foto belangrijk is in de verkiezingsstrijd? Zeker wel, al moeten we dat ook niet overdrijven. Tenslotte gaat het nog altijd over de persoonlijkheid en de capaciteiten van de kandidaat, toch?”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier