Aanval of verdediging?

Minister van Financiën Didier Reynders stelde onlangs in een interview op RTL dat hij zeker is dat “speculanten binnen drie maanden België gaan aanvallen als de huidige of nieuwe regering geen maatregelen neemt”. Een boude uitspraak die enige bedenkingen oproept.

Hoewel het natuurlijk een wat wilde slag is om de termijn van drie maanden zo expliciet te maken, heeft Reynders allicht gelijk te stellen dat er voor ons land onweer op komst is.

De minister zit volgens ons echter op twee punten fout. De eerste fout situeert zich op het niveau van de maatregelen die zich opdringen om dat onweer te ontwijken. Reynders koppelt dat nogal strak aan bijkomende besparingen. Hoewel die zeker van belang zijn, is een beleid gericht op de het opnieuw aanzwengelen van de economische groei van een nog veel grotere urgentie voor ons land. Het structureel gezondmaken van de publieke financiën kan er nooit komen zonder dat we de groeivoet van onze economie opniuew boven de 2 procent tillen. Markten kijken blijkbaar veel meer dan politici naar de langere termijn.

De tweede fout betreft de eenzijdige aanduiding van de “speculanten” als oorzaak van het nakend onweer. Zeker, speculatie speelt een niet te onderschatten rol op de geld- en kapitaalmarkten. Reynders vervoegt echter de overgrote meerderheid van de politici in de eurozone die bewust of onbewust blind blijven voor het feit dat de aanhoudende problemen voor euro-landen heel veel te maken hebben met constructiefouten aan het eurohuis zelf.

De eurocrisis krijgt steeds meer kenmerken van een systeemcrisis. Het mag dan ook niet verwonderen dat ernstige en niet met speculatiekoorts besmette partijen op die markten zich ten gronde vragen stellen over hun portefeuilles aan obligaties en ander papier van diverse eurolanden. We denken hier bijvoorbeeld aan verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen. Zij doen veel meer aan verdedigend goed huisvaderschap dan aan agressieve speculatie.