Lawrence Urbain (°1990) blikt op een bevattelijke manier terug op de bewogen jaren sinds het uitbarsten van de financiële crisis in 2008. Hij wijst er bovendien op dat de risico’s op economische instabiliteit nog steeds in het systeem ingebakken zitten. Risicovolle beleggingen zijn er nog altijd en de machtsconcentratie van de grootbanken is groter dan ooit. Het zijn inzichten die in het verleden al door andere auteurs zijn geformuleerd, maar het kan nooit kwaad ze nog eens te herhalen.
En dan is er Europa, of beter: de EU. Zoals bekend, leidde de financiële crisis van 2008- 2009 bijna tot de ineenstorting van de eurozone en de destabilisatie van de Europese Unie. Urbain loopt niet hoog op met de manier waarop de Europese elite omgaat met de recente problemen en uitdagingen. “Het huidige europroject zet, onbedoeld, hoe langer hoe meer bevolkingen en generaties tegen elkaar op”, schrijft hij. “Zolang de schuldencrisis en eurocrisis blijven duren, kunnen andere uitdagingen niet afdoende aangepakt en voorbereid worden. De problemen waar het Europese continent voor staat, zijn groot.” Hij noemt die problemen ook bij naam: immigratie, vergrijzing, braindrain, enzovoort. “Waar wij behoefte aan hebben, is een nuchtere analyse om weer even bij onze positieven te komen”, benadrukt Urbain. “De ad-hocmaatregelen en de beleidshysterie van de jongste jaren creëren meer nieuwe problemen en risico’s dan dat ze er daadwerkelijk oplossen.”
De energieke teneur van zijn bewoordingen verraadt de jeugdige leeftijd van de politicoloog. Sommigen beschikken over de gave van de nuance, anderen hebben veeleer oog voor detail, Urbain behoort tot de categorie van auteurs die erin slagen die al bij al complexe onderwerpen op een bevattelijke manier uit te dragen. Dat Urbain dat op een gedegen manier doet, bewijst ook het feit dat hij oud-VRT-correspondent in Londen Pascal Paepen en Frans Crols, voormalig hoofdredacteur van Trends, wist te strikken om respectievelijk het voor- en het nawoord te schrijven.
Het werk van Lawrence Urbain beslaat amper honderd pagina’s, maar raakt zeer uiteenlopende thema’s aan. Hij brengt een reconstructie die de lezer langs het failliete Lehman Brothers, een oververhitte huizenmarkt, Fortis en rommelkredieten loodst. Urbain is echter meer dan een nuchtere verteller. Hij heeft ook aandacht voor de achterliggende ideologie en economische denkstromingen. Eén hoofdstuk reserveert hij voor John Maynard Keynes, Milton Friedman en de Oostenrijkse school. Maar wie daar geen interesse voor heeft, zo merkt hij nuchter op, kan ook gewoon doorbladeren naar het volgende hoofdstuk. De auteur houdt van discussie en debat. Niet toevallig is hij frequent moderator voor de Antwerpse Debatclub. En als geen ander ergert hij zich aan bepaalde sfeertjes in dat gevoerde debat: “Ook in Vlaanderen en Nederland zijn we overigens kampioen in deze cognitieve dissonantie: de slimmeriken die u ziet verschijnen in de media weten altijd alles, maar heel vaak te laat. Zij die voorop in de stoet lopen, worden doodgezwegen of zijn een prooi van ironie.”
Lawrence Urbain, De Chrono-crisis. Waarom u armer wordt en de economische crisis zal blijven duren, Polemos, 2017, 112 blz., 15 euro
Michaël Vandamme
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier