50-plussers

Dat in België het niveau van de werkloosheid dramatische afmetingen aanneemt, weet iedereen. Daarin behoren we mee tot de koplopers !

Over één groep van (onwillekeurig) inactieven wordt echter nooit één woord gerept : de (ex) hogere kaders en hoger geschoolden, en de (ex) directieleden, waarvoor het boven de 50 bijna uitzichtloos is om nog aan een passende job te geraken, aangezien zij voor de Belgische kmo’s als te duur (? !) worden aangezien. De buitenlandse groepen en bedrijven hebben er ook minder behoefte aan omdat ze meer en meer wegens de hoge sociale lasten naar andere landen uitwijken.

Wanneer ik met deze massa “waardevolle inactieve mensen” in contact kom, stel ik vast dat de frustraties bij hen met de dag groter worden, en dit is best begrijpelijk aangezien de overgrote meerderheid staat te springen om kennis en ervaring ten dienste te kunnen stellen van de vele bedrijven die juist hieraan een dringende behoefte hebben. In deze tijd van “gecultiveerde sinistrose” durven ze echter geen ervaren kracht of consultant (voor deze inactieven één van de meest gekozen moeilijke uitwegen) onder de arm nemen, en wachten dan meestal tot de schade onherstelbaar is, met alle catastrofes en drama’s van dien voor de ondernemer en zijn familie (failliet), de overheid (meer werklozen), de werknemers (inkomensverlies en persoonlijke en familiale drama’s), de banken (eventuele leningen worden niet meer afgelost), de leveranciers (rekeningen worden niet meer betaald), enz… Een gevaarlijk spiraal zonder einde !

Zijn onderkapitalisatie (welk risico nemen de banken eigenlijk nog ?) en gebrek aan scholing, kennis en ervaring juist niet de meest voorkomende gebreken bij vele van onze kmo’s ?

Aan minister van Arbeid Miet Smet, zou ik willen zeggen dat met een investering van 4 miljoen frank per inactief kaderlid ik ervan overtuigd ben dat er door hun hulp merkelijk meer bijkomende banen in daardoor beter draaiende bedrijven kunnen worden geschapen, dan bij middel van een onontwarbaar kluwen van reglementen en complexe voorschriften, waarin een kat haar jongen niet meer kan terugvinden. Bovendien zijn het dan nog meestal uitsluitend de grotere groepen of buitenlandse bedrijven die hiervan hoofdzakelijk gebruikmaken.

Ook voor echte ontwikkelingshulp zou Staatssecretaris Moreels hier mogelijkheden genoeg vinden, veel efficiënter en waarschijnlijk stukken goedkoper dan wat ABOS tot op heden verricht heeft. Of gaat het hier ook ten voordele van een kleine lobby die onnodige en onbruikbare leveringen mag doen van producten of goederen die in de basisbehoeften van deze landen helemaal niet passen of onbruikbaar zijn aangezien de nodige vorming voor later ter plekke uitblijft ?

In beide gevallen kan de kwaliteit van de “service” van de overheid er alleen maar stijgen, en wordt bovendien gelijktijdig nog de werkloosheid teruggedrongen !

Ik kan mij dan alleen maar aansluiten bij initiatieven zoals deze door de Heer D’Haeseleer uiteengezet in “Uw Commentaar” in Trends van 22 mei onder de titel “Zijn 50-plussers hulpeloos ?”

Deze commentaar zal dan waarschijnlijk (zoals reeds vele voorgaande) ook ongemerkt voorbijgaan. En onze beleidsmensen hebben er ook geen tijd voor, want ze zoeken onder alle mogelijke vormen hun (persoonlijke) beste posities in te nemen in de aanloop van de spurt naar Maastricht…

Mensen met interesse voor dit soort problemen mogen steeds met mij contact opnemen via telefoon/faxnummer : (02) 767.20.58.

E. Ooghe, Tervuren

Guido Symons, Zaventem

Patrick Floorizoone, hoofdredacteur Eco-Groen.