Vooruitblik beursweek: de bodem is nog niet in zicht

Deze week komen centrale banken wereldwijd samen voor het laatste rentebesluit van het jaar. Een ommezwaai zit er nog niet in, waardoor de bodem onder de aandelenkoersen nog niet gelegd is.

Deze week is een van de drukste van het jaar wat betreft economische en monetaire indicatoren. In het begin van de week komen er tal van arbeidsmarkt- en inflatiegegevens voor zowel de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, als de eurozone. Vanaf de tweede helft van de week komen de centrale banken uit die drie economische machtsblokken bij elkaar voor het laatste rentebesluit van het jaar.

Voorlopig gaan de markten ervan uit dat ze alle drie hun beleidsrente met 50 basispunten (0,5%) zullen verhogen. De centraal bankiers van de Federal Reserve, de Bank of England en de Europese Centrale Bank dansen synchroon op een slappe koord. Ondertussen zijn er heel wat tekenen van een economische vertraging en zelfs een ommekeer in de inflatie. Tegelijkertijd zijn er signalen, zoals een krappe arbeidsmarkt en prijsinflatie in de dienstensector, dat de economie nog robuuster is dan men in de monetaire bestuurskamers zou willen.

De onzinnige pivot-obsessie

De financiële markten kijken collectief uit naar de lang verwachte ommezwaai van de centrale banken, de zogenaamde pivot, waarmee ze stoppen met renteverhogingen en misschien zelfs overschakelen op een renteverlaging. De markten wachten zo gespannen af dat zelfs een een renteverhoging van ‘maar’ 50 basispunten in plaats van 75 gezien wordt als een ommekeer.

Elke keer Fed-voorzitter Jerome Powell nog maar de minste allusie maakt op zo’n pivot, krijgen de aandelenmarkten een korte opwaartse stroomstoot. Veel beleggers verwachten dat wanneer centrale banken die kentering expliciet bevestigen, de aandelenkoersen een eenrichtingsticketje opwaarts nemen.

Er is de ervaren en ietwat knorrige nuchterheid van iemand als David Rosenberg nodig om beleggers van die naïviteit te redden. Rosenberg is een eminence grise op Wall Street die onder meer de hoofdeconoom bij de grootbank Merrill Lynch was. Volgens hem zitten we nog ver van de bodem in de aandelenmarkten. Denken dat de koersen onmiddellijk zullen opleven als de Fed, en andere centrale banken in haar zog, stoppen met verhogen, staat gelijk aan geschiedsontkenning, volgens hem.

Don’t fight the Fed… en de rentecurve

De aandelenmarkt is nog nooit in de geschiedenis uitgebodemd wanneer de rentecurve omgekeerd staat, zoals nu. Bij een omgekeerde rentecurve staan de kortetermijnrentes hoger dan die op de lange termijn, waarmee de rentemarkten aangeven dat er een economische vertraging of een recessie zit aan te komen. De aandelenmarkt stijgt pas structureel wanneer die rentecurve weer opwaarts loopt, zoals ze normaal doet, maar daar zijn we nog lang niet.

Daarvoor moeten de centrale banken de kortetermijnrente weer laten zakken, en ze zijn zelfs nog niet gestopt met ze op te trekken. Doorgaans bodemt de aandelenmarkt pas uit zestien maanden nadat de Fed gestopt is met renteverhogingen.

Daarmee denkt Rosenberg dat het dieptepunt in markten nog 20 tot 30 procent lager ligt dan de huidige niveaus en dat we daar pas in de tweede helft van volgend jaar zullen zijn. Denken dat we na een eerste aarzeling van de Fed in een nieuwe stierenmarkt zitten, is een typisch voorbeeld van ‘hope triumphing over experience‘, zegt Rosenberg. Hoop die het haalt van ervaring.

Kansen op weg naar de bodem

De aandelenstrategen van de zakenbank Goldman Sachs zien een gelijkaardig scenario voor de aandelenmarkten. Zij verwachten nog veel volatiliteit en lagere koersen in de eerste maanden van 2023. We zitten in een typische cyclische berenmarkt waarin de koersen af en toe een opwaarts ritje maken, een zogenaamde bear market rally, zoals we dit jaar enkele keren gezien hebben, maar de trend is nog steeds neerwaarts.

Die neerwaartse trend blijft kansen bieden voor beleggers, kansen die Inside Beleggen met naam en toenaam noemt in het favorietenlijstje voor volgend jaar. De rode draad doorheen die lijst zijn bedrijven wier koersen te zwaar zijn afgestraft voor de resultaten die ze nog steeds neerzetten. Onderwaardering en negatief sentiment blijven voor beleggers de basis waarop ze stevige toekomstige rendementen kunnen bouwen.