Hoe vermijdt u een hoge premie voor uw hospitalisatieverzekering?

Een hospitalisatieverzekering via de werkgever is een belangrijk voordeel. Maar wat als u ontslagen wordt of met pensioen gaat? Dan wordt het een peperdure zaak. Maar dat hoeft niet zo te zijn.

De koepel van verzekeringsmaatschappijen Assuralia heeft onlangs een nieuwe brochure op haar website gezet over de hospitalisatieverzekering. Daarin lezen we dat patiënten in België ongeveer 20 procent van de kosten voor gezondheidszorg uit eigen zak betalen. “Dat is onder meer het remgeld, dat je niet terugbetaald krijgt van het ziekenfonds. Een gemiddeld Belgisch koppel van jonge dertigers spendeert jaarlijks meer dan 1000 euro aan gezondheidszorg. Twintig jaar later is dat ongeveer 1500 euro. We lopen allemaal het risico om ziek te worden of een ongeval te hebben en de factuur kan snel oplopen.”

Een ongeluk komt nooit alleen, luidt het gezegde. En dat was precies wat Sofie Verschueren, vandaag lector radio aan de Hogeschool West-Vlaanderen en tot deze zomer presentatrice op Radio Nostalgie, overkwam. “Ik werd deze zomer na meer dan tien jaar ontslagen. Ik was niet enkel mijn vast inkomen, maar ook mijn hospitalisatieverzekering kwijt. Ons hele gezin was verzekerd via mijn werk en toen sloeg de wet van Murphy toe.” Alle vier de gezinsleden – Sofie Verschueren, haar man en hun twee kinderen – belandden op zeer korte tijd om diverse redenen in het ziekenhuis.

Individuele voortzetting

“Ik had zo’n hospitalisatieverzekering altijd beschouwd als iets vanzelfsprekend”, geeft Sofie Verschueren toe. “Zonder zo’n verzekering verder door het leven gaan, vond ik geen optie. Ik heb dan ook twee dagen na mijn ontslag een aanvraag ingediend voor een individuele voortzetting van de hospitalisatieverzekering. We zijn vier maanden later en het is nog niet helemaal in orde, maar dat komt wel.”

De wet-Verwilghen verplicht de verzekeringsmaatschappijen sinds 2007 aan ontslagen of gepensioneerde werknemers de mogelijkheid te bieden op eigen houtje hun hospitalisatieverzekering voort te zetten. Voorwaarden zijn dat de individuele voortzetting binnen een maand na het bericht van de werkgever is aangevraagd en dat de betrokkenen al minstens twee jaar onafgebroken verzekerd waren.

“De verzekeraars zijn verplicht een verzekering aan te bieden, maar over de jaarlijkse premie, de franchise of de terugbetalingsplafonds zegt die wet niets”, weet Sofie Verschueren. De franchise is het deel van de factuur dat de verzekeringnemer zelf moet betalen. Zolang Sofie Verschueren via haar werkgever was aangesloten, werd ziekenhuisrekeningen vanaf de eerste euro terugbetaald. Nu moet ze rekening houden met een franchise van 330 euro, “maar daar zitten onze medische kosten van deze zomer nu al ruim boven”. Ze twijfelt er dus niet aan dat ze die hospitalisatieverzekering nodig heeft.

Weinig bekende uitweg

De man van Sofie Verschueren kwam lelijk ten val tijdens een looptocht. Hij werd ondertussen twee keer geopereerd, een keer opgenomen met een infectie aan zijn elleboog en spendeerde dus verschillende dagen en nachten in het ziekenhuis. Hij is nu bezig aan zestig beurten bij de kinesist. “De ellende met die elleboog is nog lang niet ten einde”, zegt Sofie Verschueren.

“Ik kan u verzekeren dat zo’n individuele voortzetting peperduur is, maar wij zitten gevangen. We kunnen niet bij andere verzekeraars aankloppen, want daar gelden wachttijden en worden bestaande aandoeningen uitgesloten van terugbetaling. Hoe ouder je bent, hoe duurder een hospitalisatieverzekering ook wordt”, voegt ze eraan toe. “Eigenlijk zou iedereen zo’n verzekering op 18 jaar moeten afsluiten.”

Op de website van AG Insurance lezen we dat de premie na uw 65ste tot drie keer het huidige tarief van de hospitalisatieverzekering bij uw werkgever kan bedragen. In de brochure van de Onafhankelijke Ziekenfondsen staat dat de premie voor hun hospitalisatieverzekering Hospitalia de helft hoger ligt voor 55-plussers die voor het eerst willen instappen, en 70 procent hoger voor mensen die tussen 60 en 70 jaar zijn.

Nochtans bestaat er een manier om zo’n individuele voortzetting betaalbaar te houden, maar die is weinig bekend. De meeste werknemers met een hospitalisatieverzekering weten niet dat ze een wachtpolis kunnen afsluiten, om te vermijden dat hun premie bij een individuele voortzetting sterk stijgt.

Minder dan 5 euro per maand

Voor jonge mensen die nog geen 20 jaar zijn kost het minder dan 5 euro per maand om een wachtpolis bij AG Insurance af te sluiten. Die AG Care Vision-polis biedt nog een aantal aanvullende voordelen. “Zo worden ook de medische kosten die het plafond van uw verzekering via uw werkgever overtreffen, terugbetaald als dat plafond minstens twee keer de wettelijke tussenkomst bedraagt. De behandeling van zware ziekten die niet opgenomen werden in het beroepsgebonden plan worden onbeperkt terugbetaald. Tot slot hebt u ook recht op bijstand in het buitenland”, luidt het op de website.

Op uw 35ste kost het al drie keer zoveel om een wachtpolis bij AG Insurance te nemen. Op uw 45ste vijf keer zoveel, enzovoort. Er snel bij zijn, is dus de boodschap. U klikt met een wachtpolis in feite uw instapleeftijd vast. Het is een voorfinanciering van de gigantisch veel hogere verzekeringspremie die u anders op uw oude dag zou betalen.

We hebben het niet toevallig over AG Insurance. De verzekeraar vormt samen met Ethias en DKV de top drie in hospitalisatieverzekeringen. Enkel AG Insurance en Ethias (Medi-Next) bieden nog wachtpolissen aan, DKV is er onlangs mee gestopt.

De onafhankelijke ziekenfondsen bieden met Hospitalia Continuïteit ook een wachtpolis aan. Net als die van AG Insurance biedt die een bijkomende terugbetaling van sommige kosten die voor rekening van de patiënt zijn zolang u een hospitalisatieverzekering via uw werkgever heeft. En zodra uw hospitalisatieverzekering via uw werkgever wegvalt, komt Hospitalia Continuïteit in de plaats.

Geduld is nodig

“Ik ben een voorstander van wachtpolissen”, zegt Erwin Martens van de gelijknamige verzekeringsmakelaar uit Tongeren en bestuurder bij de beroepsvereniging van zelfstandige financiële tussenpersonen BZB-Fedafin. “Zonder wachtpolis kunt u enkel een individuele voortzetting nemen tegen hetzelfde tarief als mensen die op die leeftijd instappen. Ik zie het regelmatig gebeuren dat klanten terugvallen van een loon van enkele duizenden euro’s per maand naar een pensioen van 1500 euro. Ze moeten het plots met een veel lager inkomen doen, en daar komt dan nog een fors hogere premie voor de hospitalisatieverzekering bovenop. Voor een koppel met een uitgebreide polis loopt die premie mogelijk op tot 2000 euro per jaar. Bij de omzetting van een wachtpolis naar een volwaardige polis is er geen wachttijd, de premie zal beperkter zijn en, zeer belangrijk, er moet geen medische vragenlijst ingevuld worden voor de acceptatie.”

Erwin Martens zegt dat je best zo jong mogelijk start met die wachtpolis om de premie laag te houden. “Het duurt ook wel even vooraleer het loont. Een hospitalisatieverzekering heb je niet nodig bij een griep of een gebroken been. Maar als het noodlot toeslaat, dan moet je kunnen terugvallen op een deftige hospitalisatieverzekering.” Vooral op latere leeftijd heb je die nodig.

Katrien De Weirdt, woordvoerder van het Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten, legt uit waarom die geen wachtpolissen verkopen. “Zulke polissen zijn vooral interessant voor hospitalisatieverzekeringen met een genivelleerde premie. Dat is een vaste premie gebaseerd op de instapleeftijd van de verzekerde. Met een wachtpolis is de verzekerde zeker dat hij na ontslag of pensionering geen hogere premie moet betalen.” De socialistische mutualiteiten werken daarentegen met risicopremies, die stijgen met de leeftijd van de verzekerde. Steeds meer private verzekeringsmaatschappijen werken ook op die manier. “Volgens mij is AG Insurance de enige die nog werkt met genivelleerde premies”, zegt Martens.

Maximumfactuur

Erwin Martens las onlangs dat een hospitalisatieverzekering niet echt nodig is, omdat we in België de maximumfactuur hebben. “Daar ben ik het niet mee eens. De maximumfactuur is een goede zaak, maar de hospitalisatieverzekering dekt ook kosten die de ziekenfondsen niet terugbetalen.” De maximumfactuur geldt enkel voor geneesmiddelen en behandelingen die de ziekenfondsen terugbetalen. Het is een wettelijk plafond op het remgeld, het gedeelte dat de patiënt moet betalen.

Martens had bijvoorbeeld een collega die in België was opgegeven, en voor een behandeling naar Boston wilde. “Die behandeling werd door de hospitalisatieverzekering aanvaard en terugbetaald. Een andere klant moest aan een moeilijk bereikbare hernia geopereerd worden. In Nederland kon dat met een minder invasieve techniek, waardoor de revalidatie heel wat korter was. De ziekenfondsen betalen behandelingen in het buitenland vaak terug, maar niet altijd volledig.”

Sinds begin jaren 2000 bevatten nieuwe verzekeringscontracten een lijst met 30 ernstige ziekten, waarvoor de hospitalisatieverzekering ook de ambulante of medische kosten buiten het ziekenhuis dekt. Erwin Martens geeft toe dat een hospitalisatieverzekering in die zin een kanscontract is. “We hebben in ons cliënteel een vrouw die lijdt aan een ziekte waarvan de symptomen erg lijken op die van parkinson, maar het is een andere aandoening. Zij valt uit de boot, omdat haar ziekte niet op de lijst met 30 ernstige ziektes staat. Ze krijgt enkel de kosten van een ziekenhuisopname terugbetaald, en de eraan verbonden kosten van 30 dagen voor tot 90 dagen na de opname.”

Koele minnaar

De socialistische mutualiteiten (Socmut) verkopen wel hospitalisatieverzekeringen, al is dat niet van harte. “We zijn daar geen voorstander van”, zegt Katrien De Weirdt. “Hospitalisatieverzekeringen zijn duur en geven een vals gevoel van veiligheid en zekerheid. Ze maken geneeskunde duur en zorgen voor een zorgverlening met twee snelheden, die minder toegankelijk is. Als laatste ziekenfonds zijn we er uiteindelijk toch mee begonnen, omwille van de besparingen, en om mensen die uit de boot vielen een goedkoper alternatief dan de privé aan te bieden. Ondertussen hebben we er mee voor gezorgd, onder andere door ons pleidooi om supplementen op twee- of meer persoonskamers te verbieden, dat de financiële toegankelijkheid min of meer gevrijwaard bleef.”

Kelly Schamphelaere, directeur van de Federatie Verzekerings- en Financiële Tussenpersonen, geeft toe dat er grote verschillen zijn in de waarborgen van hospitalisatieverzekeringen. “Er zijn bijvoorbeeld verzekeringen die pas tussenbeide komen als er een overnachting in het ziekenhuis is. Als je weet dat meer en meer operaties in de dagkliniek worden uitgevoerd, dan is dat een belangrijke factor. Soms worden de kosten vergoed als de ouders bij hun opgenomen kinderen blijven, soms niet. Het vervoer van en naar het ziekenhuis is in de ene polis inbegrepen en in de andere niet. Het is heel belangrijk dat de verzekeringstussenpersoon uitzoekt wat belangrijk is voor zijn klant en dan de juiste hospitalisatieverzekering selecteert.”

Privacy

Verschillende verzekeringstussenpersonen wijzen er ook op dat de nieuwe Europese privacyregels (GDPR) problemen veroorzaken voor de opvolging van dossiers voor hun klanten. Martens: “Neem bijvoorbeeld een alleenstaande man die in een coma is geraakt. Wie volgt de paperassen op? Door de GDPR staan wij buitenspel. Sommige verzekeraars weigeren om privacyredenen nog informatie door te geven. We krijgen ook geen zicht meer op de afrekening, tenzij we aan de klant vragen alle facturen mee te brengen. De klanten grommen op ons, maar we krijgen geen toegang meer tot hun dossiers. De Beroepsvereniging van Zelfstandige financiële Bemiddelaars heeft uitgebreide volmachten voorbereid om dat probleem op te lossen.”