Wie tot de superrijken van zijn land wilt behoren, moet niet altijd een riant inkomen hebben. Dat blijkt uit een onderzoek van Branko Milanovic, een professor Economie aan de City University of New York.
‘The One Percent’ is een begrip dat sinds 2011, het ontstaan van de Amerikaanse protestbeweging Occupy Wall Street, door veel Amerikanen te pas en te onpas in de mond wordt genomen. Het begrip verwijst naar 1 procent van de welgestelde Amerikanen die in 2004 42,2 procent van de rijkdom in handen hadden.
Branko Milanovic heeft op basis van de belastingdruk en de levenskosten van een land berekend hoeveel een inwoner moet verdienen om deel uit te maken van de superrijken.
Zwitserland nummer één
Zwitserland staat op nummer één in de lijst van Milanovic. Een Zwitser moet jaarlijks 151.560 euro verdienen als hij zich tot de rijkste elite wil rekenen. Zwitserland wordt gevolgd door Australië waar een superrijke gemiddeld 138.941 euro verdient. De Amerikanen sluiten de top drie af met een jaarloon van 133.664 euro.
De econoom heeft geen cijfers voor ons land, maar in Nederland behoort iemand tot de rijkste 1 procent als hij 73.619 euro per jaar verdient. In Duitsland is dat 83.940 euro en in Frankrijk 109.157 euro. Onze zuiderbuur staat net niet in de top drie van Milanovic. Polen sluit de lijst van de econoom af. Een pool die deel wil uitmaken van de rijkste elite moet 40.900 euro per jaar verdienen.
Griekenland
Het noodlijdende Griekenland bengelt achteraan in de rangschikking, maar staat met een jaarlijks loon van 63.381 euro om tot de bij de rijksten te behoren , net niet in de laagste top drie. In Rusland (41.052 euro) en Zuid-Afrika (41.035 euro) verdien de rijkste 1 procent minder.
Milanovic heeft in zijn onderzoek geen rekening gehouden met vastgoed en investeringen. Volgens de Amerikaanse nieuwssite, FiveThirtyEight halen de superrijken 36 procent van hun inkomen uit vastgoed en investeringen.
