Peter Adams (CEO ING België): ‘We gaan niet opnieuw alles inzetten op een hoogrentende termijnrekening’

ING België keerde zijn klanten vorig jaar 750 miljoen euro meer rente op spaar- en termijnrekeningen uit dan het jaar daarvoor. De uitdaging wordt om die klanten aan zich te binden met beleggingsproducten.

ING België gooide medio vorig jaar hoge ogen toen de bank een promotionele termijnrekening lanceerde met een bruto rentevergoeding tot 4 procent. De bank trok op die manier 5,5 miljard euro deposito’s aan. Dat geld was deels afkomstig van de aflopende fiscaalvriendelijke staatsbon, deels van andere banken.

“Ons doel was klanten te binden aan de bank en nieuwe klanten aan te trekken”, zegt CEO Peter Adams. “Daarin zijn we geslaagd. De groei van het aantal nieuwe klanten weerspiegelt zich in de opening van 80.000 nieuwe zichtrekeningen. Onze deposito’s zijn met 8 miljard euro gestegen tot 110 miljard. Daardoor konden we meer leningen toekennen en is onze kredietportefeuille met 6 miljard euro gegroeid tot 116 miljard.”

De termijnrekening bood voorwaarden die boven de marktrente lagen, waardoor ING België verlies maakte op het product. Toch slaagde de bank erin haar nettowinst stabiel te houden op 889 miljoen euro. De impact van de promotionele actie blijkt enkel uit de daling van de rente-inkomsten met 9 procent tot 2,5 miljard euro. ING betaalde zijn klanten vorig jaar 750 miljoen meer rente op spaar- en termijnrekeningen uit dan in 2023. (lees verder onder de tabel)

Met een breder aanbod naar de klant

De  daling van de rente-inkomsten werd grotendeels goedgemaakt door de stijging van de commissie-inkomsten met 16 procent. Dat zijn inkomsten die de bank boekt op de verkoop van beleggings- en verzekeringsproducten. “Dat bewijst dat we erin slagen onze klanten ook andere producten te verkopen”, zegt Adams. “En dat zorgt op zijn beurt voor inkomsten. We zijn ook gegroeid in private banking, dankzij een toename van het aantal vermogende klanten. De uitdaging zal er nu in bestaan dat groeitraject door te trekken.”

Wat gaat de bank doen als in september de vele miljarden van de promotionele termijnrekening vrijkomen? “We wachten niet tot september om met die klanten in gesprek te gaan”, antwoordt Adams. “Maar gezien de huidige rente-evolutie (de ECB verlaagde al een aantal keren de rente, nvdr) zal een termijnrekening niet het sterproduct van een eventuele nieuwe campagne zijn. We zullen onze klanten een veel breder aanbod voorstellen, inclusief beleggingsproducten.”

Regeerakkoord: een gemiste kans

Over het regeerakkoord zei Adams dat hij blij is er dat het de intentie heeft om de concurrentiekracht van de Belgische ondernemingen te versterken. Maar hij betreurt dat de banken er weer niet goed uitkomen: “Sterke bedrijven en een sterke economie vergen sterke banken die hun rol als financier kunnen opnemen. Daarom is het onbegrijpelijk dat de nieuwe regering de aflopende bijdrage van de banken aan het depositogarantiefonds wil bestendigen. Met dat geld hadden wij extra kredieten kunnen toekennen op een moment dat de financieringsnoden groot zijn.”

CFO Hans De Munck berekende dat ING België vorig jaar 816 miljoen euro afdroeg aan de overheid door belastingen en specifieke banktaksen. Dat komt bijna overeen met de nettowinst van de bank. “Normaal gezien had dit jaar de bijdrage aan het depositogarantiefonds moeten wegvallen omdat dit fonds volstort is”, zegt De Munck. “Het gaat in ons geval om meer dan 100 miljoen euro. Maar de nieuwe regering is blijkbaar van plan om die bijdrage te blijven innen, waardoor ze de facto vervelt tot een nieuwe bankentaks. Dat is een gemiste kans. Met elke euro kapitaal kan ING België 20 euro uitlenen.”

Over de meerwaardebelasting kon Adams weinig kwijt omdat er nog zo veel duidelijkheid over bestaat. Of de implementatie ervan tegen begin volgend jaar überhaupt mogelijk is, liet hij in het midden. Adams gaf wel toe dat de invoering van een meerwaardebelasting een significante impact zal hebben op de IT van de bank: “We zullen gedwongen worden om alle systemen en producten aan te passen. Het implementeren van nieuwe regelgeving neemt intussen al twee derde van onze werkzaamheden in. Het is een zware belasting maar we zijn het onderhand gewoon geraakt.”