Wilt u uw Franse vakantiewoning verhuren, dan kan dat op voorwaarde dat u de regels naleeft die gelden voor de verhuur van een toeristisch gemeubileerd verblijf. U moet zowel de gemeente als de belastingdienst op de hoogte brengen.
Van Nederland tot Italië: lees alles in ons dossier tweede verblijf in het buitenland 2025
De verhuur van een ‘toeristisch gemeubileerd verblijf’ heeft in Frankrijk betrekking op een individuele accommodatie – zoals een villa, appartement of studio – die te huur wordt aangeboden. “De woning moet zijn voorzien van meubilair, beddengoed, een gasfornuis of kookplaten, een koelkast en keukengerei”, zegt Marc Stubbe, een jurist die actief is als vastgoedconsultant voor Belgen en Nederlanders in Frankrijk. “Bij mede-eigendom of copropriété dien je na te gaan of het reglement geen clausule van uitsluitend residentieel gebruik (‘habitation exclusivement bourgeoise’) bevat. Die verbiedt elk professioneel gebruik, dus ook de toeristische verhuur van de woning.”
Een verhuurder mag het verblijf niet langer dan negentig opeenvolgende dagen per kalenderjaar verhuren aan een en dezelfde klant. “Klanten huren per dag, per week of per maand”, legt Marc Stubbe uit. “Ze moeten het exclusieve gebruik van de gehuurde woning genieten, wat betekent dat de verhuurder er zelf niet aanwezig mag zijn tijdens de huurperiode. Die mag de accommodatie ook enkel als tweede verblijf gebruiken, en dus niet als hoofdverblijfplaats.”
Verhuurders kunnen ook gebruikmaken van een mobiliteitshuurcontract of bail mobilité, bijvoorbeeld voor een stage, een opleiding of een tijdelijke tewerkstelling, als de huurder aan alle voorwaarden voldoet. De looptijd mag dan worden opgetrokken tot tien maanden. Huurders die niet de Franse nationaliteit hebben, moeten een politieformulier invullen als ze langer dan negentig dagen huren.
‘In ruil voor de wijziging van het gebruiksdoel als toeristisch verblijf kan de gemeente een compensatieregel opleggen’
Formaliteiten bij de gemeente
Voordat een verhuurder een toeristisch gemeubileerd verblijf ter beschikking kan stellen, moet die het aangeven bij de gemeente. Informeer vooraf naar de te volgen stappen. Maakt de eigenaar gebruik van een makelaar, een bemiddelaar of een onlineplatform om het vakantieverblijf te verhuren, dan moet die tussenpersoon de verhuurder informeren over alle verplichtingen.
Marc Stubbe onderscheidt drie mogelijke procedures. In sommige grote steden, waaronder Biarritz, Bordeaux, Cannes, Lyon, Nice, Parijs, Straatsburg, Toulouse en Tours, moet de verhuurder eerst een vergunning voor de wijziging van het gebruiksdoel aanvragen. Pas als die is toegekend, kan de woning als toeristisch verblijf worden aangegeven.
In andere grote steden – vooral steden met meer dan 200.000 inwoners en in de departementen Hauts-de-Seine, Seine-Saint-Denis en Val-de-Marne – moet eerst de aangifte gebeuren, om daarna toestemming voor de wijziging van het gebruik aan te vragen. In de overige gemeenten volstaat enkel de aangifte.
De wijziging van het gebruiksdoel houdt in dat de gemeente toestemming geeft om de woning een toeristische bestemming te geven. Marc Stubbe: “In ruil voor dat akkoord kan de gemeente een compensatieregel opleggen. Die verplicht je een commercieel pand van gelijke oppervlakte aan te kopen en om te vormen tot woonruimte. Informeer dus zeker bij de gemeente of die regel daar van toepassing is. Het niet naleven van die verplichting kan worden bestraft met een civiele geldboete tot 50.000 euro. De rechter kan zelfs bevelen om de woning terug te brengen in haar oorspronkelijke staat en een dwangsom opleggen van 1.000 euro per dag en per vierkante meter.”
Bij de aangifte van een toeristisch gemeubileerd verblijf bij de gemeente wordt een aangiftenummer toegekend. Dat moet worden vermeld in elke advertentie waarin de woning te huur wordt aangeboden. Ook het niet aangeven van een verblijf bij de gemeente kan worden bestraft met een civiele geldboete tot 5.000 euro.
Toeristenbelasting
Als de gemeente een toeristenbelasting heft, is de eigenaar verplicht die te innen bij de huurder en die door te storten aan de gemeentekas. U kunt het exacte bedrag online opzoeken. Verhuurt u via een platform dat ook als betaalintermediair optreedt, dan moet dat platform de toeristenbelasting innen en doorstorten.
Verhuurders moeten zich inschrijven in het Sirene-register van het Institut National de la Statistique et des Études Économiques (INSEE). Dat kan gratis via het onlineloket Guichet des formalités des entreprises. Na het vervullen van die formaliteit krijgt de verhuurder een SIRET-nummer (système d’identification du répertoire des établissements) om zich te identificeren bij de belastingdiensten.
Verhuurders moeten drie fiscale aangiftes doen. Zo zijn de inkomsten uit de verhuur als niet-professionele verhuurder onderworpen aan een inkomstenbelasting. Verhuurders die gebruikmaken van een platform om hun woning te verhuren, moeten daar telkens in januari een document met het brutobedrag van de transacties van het afgelopen jaar achterlaten.
Daarnaast zijn er sociale bijdragen verschuldigd zodra de huurinkomsten een bepaalde drempel overschrijden. Of de verhuurder bedrijfsbelasting of cotisation foncière des entreprises (CFE) moet afdragen, hangt van de locatie en het persoonlijke gebruik van het verhuurde goed af. Check bij het lokale bedrijfsbelastingkantoor of Service des impôts des entreprises (SIE) of u die belasting verschuldigd bent.
Het voordeel van een classificatie
U kunt overwegen voor uw toeristisch gemeubileerd verblijf in Frankrijk een classificatie aan te vragen bij een erkend of geaccrediteerd beoordelingsorganisme. Daarvoor kunt u terecht op de website van Atout France. De classificatie geeft een indicatie van het comfort- en uitrustingsniveau van de woning. Er zijn vijf categorieën: van één ster tot vijf sterren.
“Zo’n classificatie kan fiscale voordelen opleveren, zoals een vrijstelling van de onroerende voorheffing of verblijfstaks in bepaalde zones, een forfaitaire aftrek op de verhuurinkomsten voor micro-ondernemingen of het vermijden van een verhoogde toeristenbelasting”, weet jurist en vastgoedconsultant Marc Stubbe. “Een classificatie blijft in principe vijf jaar geldig, maar bij gebrek aan onderhoud kan ze vervroegd worden ingetrokken.”
