Gyproc herpositioneert zich als aanbieder van bouwoplossingen: ‘Bouwen wordt assembleren’

“De Belgische bouwsector staat voor grote uitdagingen”, klinkt het bij Gyproc. De Belgische producent van gipskartonplaten wapent zich daartegen met een nieuwe productlijn en sleutelt aan zijn marktpositionering.

Saint-Gobain, de wereldleider op de markt van de bouwmaterialen, investeert 15 miljoen euro in de fabriek van Gyproc in Kallo. Dat is een blijk van vertrouwen van de Franse groep in de toekomst van haar Belgische vestiging. “Met die nieuwe lijn is de continuïteit van onze fabriek gewaarborgd”, zegt Bart Van Belle, plantmanager bij Gyproc. Hij heeft het over een logische en noodzakelijke investering. Logisch, omdat de Belgische fabriek relatief jong is en “nog altijd tot de modernste van Europa behoort”. Noodzakelijk, omdat de vestiging, waar 230 mensen werken, stilaan zonder primaire grondstof dreigde te vallen.

Gyproc produceert in Kallo gipskartonplaten, die bij elke Belgische bouwer, verbouwer en doe-het-zelver beter bekend zijn als gyprocplaten. De basisgrondstof is gips. Tot nu gebruikte Gyproc in Kallo synthetische gips, een restproduct van steenkoolcentrales. “Het merendeel van die centrales gaat dicht”, stelt Rini Quirijns, de Nederlandse managing director van Gyproc. “We zien de instroom van onze gips dus opdrogen.”

Gelukkig is er een alternatief: natuurlijk gips. Gyproc gaat het halen in Almeria in Spanje. De ligging van de fabriek in de Antwerpse haven is een zegen, want zeeschepen kunnen 15.000 ton gips vervoeren. Het synthetische gips wordt aangevoerd via de binnenscheepvaart met ladingen van 4000 ton. “Dat scheelt een hoop in transportkosten”, weet Quirijns.

Perceptieprobleem

Vanavond, 4 oktober, wordt de nieuwe productielijn feestelijk ingehuldigd. Tegelijk met de opstart van de nieuwe lijn en de switch naar een nieuwe basisgrondstof kondigt Gyproc een koerswijziging in zijn marktbenadering aan. Die is volgens Quirijns nodig omdat de ijzersterke merknaam een perceptieprobleem heeft gecreëerd. “De Belg associeert Gyproc met simpele wandjes en plafonds. Maar wij hebben nieuwe hoogwaardige platen en concepten in de markt gezet die veel ruimere toepassingen mogelijk maken. Onze performanceboards zijn sterker, geluidsisolerend en scoren beter in brandveiligheid. Met dat type platen zijn we plots een alternatief voor andere bouwsystemen zoals gipsblokken of zelfs snelbouwstenen.”

Habito is de naam van een van die nieuwe hoogwaardige gipsplaten. Gyproc wil er de stap mee zetten van productleverancier naar aanbieder van totaaloplossingen voor de bouw- en de vastgoedsector. Quirijns toont de bouwplannen van een woonproject in het Nederlandse Zwolle. “Op basis van die plannen leveren wij een pakketje met de platen voor alle binnenwanden, op maat gesneden. Er zit een instructieboekje bij, zoals in een Ikea-pakket. Met twee mensen heb je die binnenwanden in een dag geïnstalleerd.”

Maar hoe krijg je de associatie met het simpele wandje gecorrigeerd? “In onze communicatie zal de focus meer liggen op de behoeften van de klanten”, antwoordt marketing director Els Descheemaeker. “Daarbij onderscheiden we doelgroepen: de particulier, de handelaar, de vakman, de projectontwikkelaar, de architect.”

Invloedrijke projectontwikkelaars

Bij Gyproc geloven ze dat de Belgische bouwsector op een scharnierpunt staat. De digitalisering zet sterker door. Dat kan het modulaire bouwen een duw in de rug geven. “Bouwen wordt meer en meer assembleren”, meent Quirijns. “Het bouwproces wordt deels geïndustrialiseerd. Belgen hebben niet zo’n hoge pet op van prefabbouw, maar de kwaliteit van prefabelementen is minstens even goed als wat de traditionele bouwsector aflevert.”

Die nieuwe ontwikkelingen zijn meer dan welkom, want de Belgische bouwsector staat voor grote uitdagingen, vooral in de woningbouw, meent Quirijns. Hij ziet daarin ook een rol weggelegd voor Gyproc. “De Belgische woningen zijn bij de oudste van Europa. Ze zijn grotendeels in particulier bezit. De overheid wil dat de eigenaars hun woning renoveren en energiezuiniger maken. Maar hoe krijg je iemand zover dat hij zomaar eventjes 100.000 euro investeert in het verduurzamen van zijn woning? De werken faseren en zo de kosten spreiden is een oplossing. Met onze systemen kan dat. Dit jaar knap je de benedenverdieping op en over twee jaar de zolder.”

Gebouwen afbreken om er nieuwe, duurzamere in de plaats te zetten, vindt hij zonde. “De hele fundering en draagstructuur afbreken en afvoeren, is dat duurzaam? Dan vind ik wat Matexi met de Antwerp Tower doet een veel betere aanpak. Ze bouwen een versleten kantoortoren om tot een moderne woontoren. De fundering en het betonskelet blijven behouden. Wij leveren de binnenwanden. Omdat gips een licht materiaal is, kunnen ze er nog vier verdiepingen bovenop zetten. Dat komt ook de betaalbaarheid ten goede.”

Bouwen is organiseren

Betaalbaarheid is nog een uitdaging die Quirijns aanstipt. “Bouwen is in grote mate organiseren. Je moet ervoor zorgen dat alle materialen en de verschillende partijen er op tijd zijn. Als je meer zaken kunt integreren, wordt het bouwproces eenvoudiger. In de voorbereiding kruipt meer tijd, maar op de werf gaat het een stuk makkelijker en sneller, met minder fouten.”

Hij erkent dat de Belgische bouw- en vastgoedsector conservatief is, maar hij ziet vooral bij de projectontwikkelaars een grote openheid voor vernieuwing. “Projectontwikkelaars worden steeds invloedrijker in de Belgische woningbouw. Zij sturen de rest aan.” “Projectontwikkelaars zijn kostenbewust en kijken naar het totale plaatje”, vult Descheemaeker aan. “Klopt”, zegt Quirijns. “Als een projectontwikkelaar een werf twee maanden vroeger kan opleveren, is hij hartstikke tevreden.”

Saint-Gobain Construction Products Belgium haalde in 2017 een omzet van 313 miljoen euro. Gyproc levert daarvan 115 miljoen euro. Ongeveer de helft van de omzet komt al van de duurdere performance boards. In volume gemeten zijn de klassieke gipskartonplaten dus nog belangrijker. “Maar we zien een duidelijke groei van de performance boards”, stelt Quirijns. “Een aantal jaar geleden lag de verhouding nog op zeventig-dertig in het voordeel van de standaardplaten.”