‘Die baksteen in de maag kan zwaar op de maag blijven liggen’

Pierre Huylenbroeck, uitgever van Mister Market Magazine, vraagt zich luidop af waarom de Belgische wetgever lenen voor beleggingsvastgoed fiscaal aanmoedigt. “Nochtans, dit is speculeren. Iemand leent om vastgoed te kopen waar hij opbrengsten uit hoopt te halen die minstens voldoende zijn om zijn lening terug te betalen. Vervang die term ‘vastgoed’ door ‘aandelen’, en de goegemeente schreeuwt moord en brand.”

Crelan biedt zijn beste klanten een tarief voor een hypotheeklening aan van 0,96 procent. Lees deze zin, ga tien of zelfs twee jaar terug in de tijd, en lees hem nogmaals. U gelooft het niet! Dat een bank een particuliere huizenkoper jaarlijks minder dan 1 procent rente vraagt voor een lening van tien jaar? De zetduivel heeft weer zijn best gedaan, zult u zeggen.

We leven in rare tijden

Dat vond ook Luc Coene, de vorige gouverneur van de Nationale Bank die nu, vrij van de absolute discretie die met machtscenakels gepaard gaat, met vranke tong zijn gedacht zegt: ‘Dit is totaal onverantwoord!’, zei hij onlangs. De dag dat intelligente leiders ook tijdens hun topmandaten durven te zeggen waar het op staat, zal een heuglijke startdag zijn voor een zonnige toekomst. Nu laten we de vranke praat over aan gevaarlijke volksmenners à la Trump of Le Pen of Wilders. Maar ik wijk af. Want wat zei Coene nog? ‘Dat banken bijna even weinig vragen als de Belgische overheidsobligaties op tien jaar opbrengen, terwijl ze toch allerlei risico’s lopen, is Chinees voor mij.’ Ik sluit me bij de gouverneur op rust aan. Ook ik vind dat een doorsnee particuliere huizenkoper minder kredietwaardig is dan de overheid.

Volgens een recente studie is 20 procent van de nieuwe hypotheekleningen bestemd voor een tweede of derde of x-de woning. Niet om zelf in te wonen dus, maar om te verhuren. Als belegging. Het is aanlokkelijk genoeg: u leent tegen 1 procent en u zorgt voor een huurrendement van 5 procent of meer op het geïnvesteerd kapitaal. U zou gek zijn om het niet te doen.

Nochtans, dit is speculeren. Iemand leent om vastgoed te kopen waar hij opbrengsten uit hoopt te halen die minstens voldoende zijn om zijn lening terug te betalen. Vervang die term ‘vastgoed’ door ‘aandelen’, en de goegemeente schreeuwt moord en brand: lenen om op de beurs te speculeren? Hoe onverantwoordelijk!

Maar met vastgoed mag het. Huizen hebben niet die negatieve bijklank, de aankoop ervan wordt zelfs fiscaal aangemoedigd. Ook de aankoop van een tweede of derde woning, jawel. ‘Het federale fiscale voordeel voor een tweede woning kan fors hoger liggen dan het Vlaamse voordeel voor een eerste woning’, las ik deze week in MoneyTalk.

Overheidssnoepjes genoeg om toch maar uw spaargeld in bakstenen te steken. Terwijl de vastgoedmarkt over de lange termijn niet beter presteert dan de beurs. Terwijl lenen om te beleggen in alle omstandigheden ongeschikt is voor de argeloze spaarder. Terwijl risico’s op de vastgoedmarkt minder te diversifiëren zijn dan op de beurs.

De Belg heeft een baksteen in de maag. Hopelijk loopt er niets fout in die labiele driehoek waarde-rente-huurinkomsten, anders zal die baksteen lang op de maag blijven liggen.