De stiefmoederlijke staatsbon

Het Agentschap van de schuld kondigt de uitgifte aan van een staatsbon op acht jaar op 4 september. Wat mag u hiervan verwachten?

Laag rendement

Het bruto rendement dat wordt aangeboden is bedroevend laag. Met name bedraagt het 2,1%. Wetende dat de inflatie vandaag meer dan 2,3% bedraagt, zal het waarschijnlijk geen oorverdovend succes worden. Integendeel zelfs. De dalende lijn van de beide vorige emissies zal worden bevestigd. De opbrengst was toen respectievelijk een schrale 59 miljoen euro en een nog lagere 46 miljoen euro. Vorig jaar rond deze periode werd een al even bedroevende 77 miljoen euro opgehaald.

Het bovenstaande gaat dan nog over ‘bruto’ rendement. Los van de commissies en andere transactiekosten die de belegger zal moeten betalen, wordt zijn rendement nog verder geërodeerd door de roerende voorheffing en eventueel ook de miljonairsbelasting. De roerende voorheffing op interesten verbonden aan een staatsbon bedraagt 21%. Daarbij komt eventueel de miljonairstaks van 4%. Die kan je vrijwillig betalen (om de aangifteplicht te vermijden) of moet je betalen van zodra je meer dan 20.020 euro aan interesten en dividenden ontvangt. Aldus kalft het geboden bruto rendement op de staatsbon af van 2,1% naar 1,57% of 1,66% na belasting. Hiermee lok je werkelijk niemand. En dus vreest het Agentschap van de schuld (terecht) dat de opbrengst een historisch dieptepunt zal bereiken. Enigszins laconiek stelt men dat als de opbrengst tegenvalt (wat men op voorhand voorspelt), dat men dan wel wat meer lineaire obligaties zal uitgeven.

Cash is King

Waarom doet de Belgische Staat geen ernstig beroep op de Belgische particuliere belegger? In de huidige onzekere tijden bulken deze van het geld. Het credo luidt nog steeds ‘Cash is King’. Op Belgische spaarboekjes alleen staat al meer dan 200 miljard euro geparkeerd. Daarbij komen de cash equivalenten (termijnrekeningen, monetaire sicav’s, schatkistcertificaten, etc.) en de buitenlandse cash beleggingen van de Belgen. Een schier onuitputtelijke financieringsbron. Deze bron aanboren heeft vele voordelen. Zo kan de Staat zich financieren bij de particuliere belegger waardoor België minder de speelbal is van de financiële markten. Het feit dat de eigen inwoners de schuldeisers zijn van een land heeft een uitermate stabiliserend effect. Hier kan de parallel met Japan worden getrokken. Verder vermijd je op deze wijze iedere vorm van belastingontduiking.

Internationale beleggingen

Niettemin blijft België massaal inzetten op internationale plaatsingen. Een ernstige plaatsing bij Jan Modaal wordt niet overwogen. Maar anderzijds zet de politiek wel in op spaarboekjes door deze fiscaal te bevoordelen. Slechts op de interestschijf boven 1830 euro moet er een roerende voorheffing van 15% worden betaald. Dit percentage wordt evenmin verhoogd met de zogenaamde miljonairstaks. Dat betekent dat het rendement van een staatsbon dus 66% hoger belast wordt dan dat van een spaarboekje (15% tegenover 21 + 4%). Waarom de voordelen van het spaarboekje niet (minstens ook) toepassen op de staatsbon? De zogenaamde Leterme-emissie van eind 2011 bewijst dat als de belegger een lepeltje suiker krijgt, het succes exponentieel stijgt. Doordat de Leterme bon een hoog rendement bood én verder slechts belast is aan 15%, was de opbrengst 5,7 miljard euro. Een immens verschil tegenover de schrale tientallen miljoenen.

Volg de discussie mee via Twitter via @Anton_Rivus.

Anton van Zantbeek

Advocaat Rivus

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content