De rollercoaster op de beurzen stopt

De Amerikaanse beleggers hebben er een dol jaar opzitten. 2024 kan ­stabieler en zelfs mooi worden.

In The Gap in the Curtain, een roman van John Buchan uit 1932, krijgen vijf proefpersonen de voorpagina van een krant te zien, een jaar in de toekomst. Twee van hen zien hun eigen overlijdensadvertentie en besteden het volgende jaar aan zichzelf gek maken in hun pogingen hun lot te voorkomen. Als de bewuste dag aanbreekt, realiseert één van hen zich dat hij zich vergist heeft: het was niet zijn overlijdensbericht, maar dat van een man met dezelfde naam. Hugh Hendry, een excentrieke hedgefondsmanager, heeft dit het “beste beleggingsboek ooit” genoemd, omdat het hem leerde zich zorgen te maken over de reis én de bestemming van ­activaprijzen.

In oktober 2023 schommelde de Amerikaanse S&P 500-index rond 4.100 punten. Als we door de opening in het gordijn hadden kunnen gluren, hadden we op verschillende momenten in 2021, 2022 en 2023 kunnen zien dat aandelen aan het einde van 2023 grotendeels onveranderd zouden noteren tegenover hun ­niveau op dat moment.

Wat we niet gezien zouden ­hebben, waren hun ups en downs onderweg. In 2021, met een ­bulderende stierenmarkt, gingen beleggers misschien uit van een mooi plateau. In 2022, met aandelen die kelderden als een vallend mes toen de rentetarieven werden verhoogd, dachten ze misschien dat de monetaire verkrapping was gestopt. In plaats daarvan lijkt de driejarige grafiek van Amerikaanse aandelen op een rollercoaster, met gestage stijgingen en hevige dalingen.

Records

Eind 2023 is de situatie vreemder dan zelfs sciencefiction zou kunnen voorspellen. Ondanks extreme en voortdurende rentestijgingen, die in het voorjaar van 2023 het faillissement van verschillende middelgrote banken hebben veroorzaakt, bedraagt de werkloosheid nog altijd maar 3,8 procent. En ondanks de aanhoudend sterke economische groei is de inflatie veel gematigder. In de loop van 2023 hebben de markten die ongebruikelijke mix van sterke groei, gematigde inflatie en stijgende rentetarieven omarmd, hoewel niet zonder enkele wilde hobbels onderweg.

Maar de bestemming is slechts de helft van het verhaal. De reis is net zo belangrijk. Het is moeilijk te geloven dat nog hogere rentetarieven niet meer dingen in het Amerikaanse financiële systeem kapot kunnen maken, misschien wel ­genoeg om de economische groei te verstoren. Er gaan al alarm­bellen af in de commerciële vastgoedsector. De ‘schaduwbanken’ die zijn ontstaan door het verstrekken van leningen aan bedrijven kunnen het moeilijk krijgen als de groei begint te vertragen.

Geen van die risico’s heeft het ­enthousiasme van de beleggers al doen afnemen. Het optimistische verhaal is er een van een zachte landing waarbij de groei robuust blijft, de inflatie zachtjes terug naar de bodem zakt en de Federal Reserve in 2024 of 2025 kan ­beginnen met het verlagen van de rente. Zo’n scenario zou zeker een stijging naar alweer nieuwe ­records aanwakkeren.

Alice Fulwood – De auteur is redacteur Wall Street van The Economist